Mistyczne Obrazy

No cóż, redukcja duszków w aplikacjach składających zdjęcia o wysokim zakresie jasności najpewniej nie poradziłaby sobie z tak kontrastowymi kolorami.

Nie przekonuje mnie kadrowanie - to, co najciekawsze, czyli różnobarwne słupy wody, nie wybija się na pierwszy plan, co istotnie spłaszcza wymiarowość fotografii. Jeżeli mogę Ci coś zasugerować, to poeksperymentuj z perspektywą, na przykład wydłużając ogniskową i ustawiając "gejzery" w rzędzie na ukos.

"Nastał trzeci ranek po tym, jak opuścili dom ojca. Znowu zaczęli iść, ale zabłąkali się jeszcze głębiej w las. Gdyby szybko nie znaleźli pomocy, musieliby umrzeć. Gdy przyszło południe, zobaczyli pięknego, śnieżnobiałego ptaszka, który siedział na gałęzi i tak pięknie śpiewał, że dzieci stanęły i zaczęły go słuchać. Kiedy zaś skończył, rozłożył skrzydła i odfrunął, a dzieci poszły za nim, aż trafili do domku, na którego dachu usiadł. Gdy dzieci podeszły bliżej, zobaczyły, że dom zbudowany był z chleba a przykryty był plackami, okna były zaś z jasnego cukru. "Możemy się za to zabrać," rzekł Jaś, "To będzie posiłek co się zowie. Ja zjem kawałek dachu, Małgosiu, a ty możesz zjeść kawałek okna, bo słodko smakuje." Jaś sięgnął do góry i ułamał sobie ociupinkę z dachu, żeby zobaczyć jak smakuje, a Małgosia stanęła przy szybie i sobie ją chrupała. Wtedy cienki głosik zawołał z chałupki:

"Chrup, chrup, kto chrupie Przy mojej chałupie?"

A dzieci odpowiedziały:
"To wiatr, to wiatr, Niebiański dzieciak hula tak"...

- fragment "Jasia i Małgosi" braci Grimm.