Mistyczne Obrazy

Dziecięca ciekawość

Niektórzy z Was dochowali się pociech, inni z pewnością pamiętają swoje dziecięce lata - bo przecież uciekły od nas tak niedawno... Wraz z pierwotną, czystą i szczerą ciekawością, z jaką dziecko badało każdy przedmiot, próbowało dociekać znaczeń, wynaleźć dla nich zastosowania na ich malutką miarę.

Dla latorośli, niebezpiecznie, ale z niepohamowanym zainteresowaniem wychylającej się poza krawędź znanego jej świata to, co w dole... w górze... hen, daleko, zawsze było fascynujące. Dążenie do odkrycia popychało je do działania, wskazywało kierunki rozwoju, szacowało przyszłość. Rodzice nie przeszkadzali, nie precyzowali, nie wyprowadzali z błędu - ufając, że czas odpowie na pytania, zaspokoi ciekawość. Nie warto burzyć dziecięcych wyobrażeń...

A potem dzieci dorastały. Zadziwiające, jak często postawione przed laty zagadnienia wracały niczym bumerang, wciąż uwierając i dopominając się o wyjaśnienie.

Ileż w odkryciach poważnych naukowców jest zachowanych w skamielinie dziecięctwa fantazji... Jak wielu badaczy podejmowało się trudu rozwikłania odwiecznych zagadek fizyki, biologii czy humanistyki, wiedzionych atawizmami zakorzenionymi w pierwszych latach życia. Mierząc się z dziecięcą ciekawością, szkiełkiem i okiem pod teleskopami obierali ją ze skórki tylko po to, by za chwilę w pośpiechu nakładać ją z powrotem w zaciszu domowego ogniska. Bo przecież maluchy zaczną się dopytywać. Nie warto burzyć dziecięcych wyobrażeń...