Misterne Rękopisy

Opowiadanie ogólnie dość ciekawe, mogę się przyczeić do tego, że ten wątek z Elfem i śmiertelną kobietą - Thayą można porównać do Tolkienowskiego Berena i Luthien, tylok, że tam było odwrotnie. Mężczyzna śmiertelna, a kobieta nieśmiertelna. Ogólnie oceniam to pozytywnie.

Na początku rzucały mi się oczy powtórzenia. Sądzę że są one specjalnie tam dane ale i tak "kłują mój wzrok". Odkryłeś przed nami tajniki nekromancji tzn. jej powstania. Sama bym na to nie wpadła.
Thanks for all.

Opowiadanie mi się podobało. Nigdy bym nie pomyślała, że nekromancja powstała w taki właśnie sposób...

Ogólnie opowiadanie jest dosyć ciekawe, powinieneś jednak zwrócić większą uwagę na powtórzenia, szczególnie rzuca się w oczy nadmierna ilość "światów" w jednym miejscu...
Czekam na kolejne rozdziały
pozdrawiam

Ponieważ na razie nie moge wam odpowiadać pod postami, odpowiem na wszsytko w poście zbiorowym.

1. Odniesienie do Tolkiena, jeśli faktycznie istnieje, jest absolutnie przypadkowe. Czytałem jego dzieła dość dawno, i nawet nie pamiętałem o tym wątku, Dopiero ty mi o nim przypomniałeś, Faramirze.

2. Jeśłi chodzi o powtórzenie, to coś chciałbym zasugerować. Gdy czytacie tę opowiesc, wyobrażajcie sobie, ze ktoś ją opowiada. Wtedy powinny się wam one wydać mniej rażące, a nawet wskazane.

3. Dialogi i opisy celowo pominąłem, aby bardziej oddać nastrój opowiści. Byc moze kiedyś napisze rozszerzoną wersję tej historii.

Sandro tą opowiescia udowodnil, ze powolanie go na Biografa Osady nie bylo przypadkiem. Ciekawy pomysl i bardzo dobre wykonanie. Oprocz tego co bylo napisane w poprzednich komentarzach, nie ma sie do czego przyczepic.

Wprowadziłem do opowieści pewne poprawki kosmetyczne. Zapraszam do ponownej lektury, moze wyda wam się lepsza.

Jeśli chodzi o nadmiar "światów" to naprawdę nie wiem, jak mam to roziwązać. Moe jakieś sugestie?

Podoba mi się to opowiadanie, choć nie ma dialogów. Fabuła jest naprawdę ciekawa. No i ma swój morał.

Nasza polemika, choć czasami nie tak jaką bym sobie życzył, przy Twoim stoliku Sandro to jedno, a komentarz do opowiadani to drugie.

Opowiadanie przeczytałem z zainteresowaniem. Podoba mi się sam pomysł (choć co do interpretacji moje stanowisko znasz). I to chyba najlepsza recenzja dla Ciebie jako autora, że Twoje opowiadanie wywołało tak ożywioną (he he znów to "ożywianie") dyskusję.

Faktycznie "światów" jest dużo, a może "planeta" da się zastosować, albo "uniwersum"?

Zacząłem czytać dwa razy. Dlaczego ? dobre to jest, ale wymaga skupienia. To nie jest zarzut, a raczej pochwała :)
A teraz, by nie było Ci za wesoło:
- przecinków kilku brak. No i literówki...

- błąd polegający na powtórzeniu informacji: że w tym świecie mieszkały elfy itp., a chwile potem że mieszkał ten konkretny elf. To drobiazg, ale warto przerobić.

- To jest historia trochę banalna, przewidywalna po prostu. Właśnie dlatego czegoś mi brak w niej. Warto ja podbarwić, ale zdaję sobie sprawę z tego, że trudno będzie taki suchy monolog przerobić na Dżemsa Bonda. Hm, nie wiem co Ci doradzić. Historia świata zna wiele takich opowieści ? to są przecież znane w każdej kulturze moralitety.

- "Elfa to nie wzruszyło, nade wszystko bowiem chciał tylko ziścić swe pragnienie. Powrócił do domu, który dawniej dzielił z Thayą, odnalazł jej ciało, i rozpoczął rytuał, postępując wedle przykazań starca z puszczy.

Martwa pierś zaczęła się poruszać, serce zabiło. Krew z powrotem zaczęła krążyć i Thaya otworzyła oczy." - za duży przeskok. Robi to pierwszy raz w życiu, a tu tak hop siup i już. Doktor Frankenstein ;)
- końcówka. Sory, ale najsłabsza część tego bardzo dobrego tekstu. Pogubiłeś się na zakończeniu. Po pierwsze - błąd logiczny - nekromancji nie stworzył ten elf, ale starzec, co mu sprzedał tajemnicę, chociaż podejrzewam, że on też nie, bo zapewne wykradł ją Sześciu, albo - i tu podsuwam Ci pomysł na rozwinięcie opowieści. Starzec mogł być przecież jednym z Sześciu, który dla kaprysu lub czegoś innego postanowił sprzeniewierzyć się reszcie. I tu zaczyna się epicka opowieść... Po drugie - jakoś przesłanie do mnie nie trafia. Miłość - owszem, może być powodem do różnych rzeczy, ale jakoś twoja interpretacja nie przekonuje do polubienia nekromacji. Przynajmniej mnie.

Na koniec. Gratuluję bardzo dobrego debiutu. Jak dotąd jesteś jednym z nielicznych co zasłużyli u mnie na 6, ale nie dam, ze względu na to, co napisałem powyżej.
PS. Mam dla Ciebie propozycję - napisz mi to w wersji nadającej się do leksykonu. Możesz pozmieniać, dodać jakieś definicje. Chętnie to tam zamieszczę jako jeszcze jeden punkt widzenia tego problemu.