Jakie to było zabawne. Łowca Trofeów przyglądał się przez chwilę jak ogry grają w swoją ulubioną grę - kręgle. Trochę szkoda pięknych hełmów... no ale przecież na ścianach Warowni nie ma tyle miejsca, żeby powywieszać wszystkie głowy ścięte w niezliczonych bitwach.[p]Weźmy chociażby wczorajszych rycerzy - kto to widział aby na skraju tak małego kraiku czekały dwa tysiące ciężkozbrojnych w tym czwarta część na koniach. Owszem, ukrywanie zamiarów nie leżało w jego naturze i kierunek, w którym sie poruszał plądrując sąsiednie państwo musiał już dawno dać do myślenia królowi, który wczoraj stanął naprzeciw niego w polu.[p]- No cóż, myślałeś może długo, ale wymyśliłeś głupio. - powiedział do ukoronowanej głowy stojącej na pieńku w zasięgu ręki. I roześmiał się głośno.[p]Stojący u wejścia do pieczary behemot obejrzał się na chwilę słysząc swego pana, po czym niewzruszenie powrócił do pełnienia straży.[p]Kilka goblinów podbiegło usłużnie do Łowcy napełniając ponownie opróżniony przed sekundą puchar i krzatając się wokół stołu. Niezwyciężony Łowca Trofeów odprawił ich niedbałym gestem zastanawiając się przez chwilę nad miejscem w Warowni najbadziej odpowiednim dla tak szacownej, koronowanej głowy. A potem zaczął wspominać...