Wiedz, że martwię się o Ciebie,
Nie płacz, nie rozpaczaj więcej.
Unieś wzrok ku słońcu, tam na niebie.

Nie myśl już dłużej o swej udręce.
 

Zaufaj mi, o więcej nie proszę.
Podziel się ciężarem swego smutku,
Ponieważ jego część już w sobie noszę.
Przebądźmy tą drogę, razem, powolutku.
 

Radością trzeba się dzielić, wiesz o tym.
Lecz smutki też tego wymagają.
Nie należy być skrytym,
Gdy wokół Ciebie przyjaciele działają...
 

Spójrz - tu stoję!
Czekam na ruch Twój... na Ciebie.
Podaj mi swą dłoń, nie zwlekaj dłużej.
Zbuduj dla mnie przejście w tym uczuć murze.