Gorące Dysputy

R. Aron, Opium intelektualistów, tłum. C. Miłosz
S. Lem, "Sex Wars"
L. Wittgenstein, Ruch myśli : dzienniki 1930-1932, 1936-1937, tłum. R. Reszke.

Leszek Kołakowski - Bóg nam nic nie jest dłużny.
S. Hawking, L. Mlodinow - Wielki projekt. Kolejny dowód na potwierdzenie mojej tezy, że Hawking jest bardziej showmanem niż naukowcem.
I. MacLeod - Pieśń czasu. Podróze.
S. King - Historia Lisey.

Fiodor Dostojewski-"Zbrodnia i Kara"
Robert Falcon Scott-"Ostatnia wyprawa Scotta"

Marek Oramus- Dzień drogi do Meorii

Cień Wiatru i Gra Anioła - Carlos Ruiz Zafón

Marcin Mortka - Martwe jezioro
Marcin Mortka - Druga burza
Mirolsav Zamboch - Na ostrzu noża

C.J. Cherryh - Ogień z nieba
Muszę przyznać, że nie byłem do niej przekonany, ale po przeczytaniu kilku pierwszych stron wszystko się zmieniło. Dość powiedzieć, że książka jest zajmująca.

Andrzej Sapkowski - Wiedźmin: Pani Jeziora (Po raz trzeci :P),
Urszula Le Guin - Saga Ziemiomorze
Trudi Canavan - Trylogia Zdrajcy

Generalnie robię sobie powtórkę z mojego ulubionego okresu historycznego, w związku z czym po raz wtóry (lub pierwszy) sięgam na własną półkę, ewentualnie odkurzam te biblioteczne... Póki co mam ładny skład biografii, głównie jednotematycznej (jednopostaciowej?).

1. "Stalin" Edwarda Radzińskiego - przeczytałam go już kiedyś, dawno temu, jednakże przyznam szczerze, ta biografia ma w sobie coś, co przykuwa uwagę, zmusza do zastanowienia się nad lekturą. To nie jest książka z gatunku tych, które przeczyta się raz, nie wyciągnie się z nich wniosków i zapomni o niej, by kurzyła się na kolejne kilka lat.
Mój wniosek, niedotyczący samej książki, póki co jest jeden - bibliotekarki mnie znienawidzą, poprzednio nie mogły się doprosić, bym oddała to tomiszcze przez ponad pół roku...
2. "Beria. Prawa ręka Stalina" autorstwa Amy Knight - dotychczas miałam okazję zerknąć na kilka początkowych stron. Nie zanosi się na to, by była to lektura łatwa do czytania (pod względem lekkości pióra, oczywiście, nie treści!), jednakże czy dam radę ją przełknąć, to się okaże. Żadne ludzkie życie nie jest nudne, jednakże biografie potrafią skutecznie je spłycić, także samym stylem pisania.
3. "Stalin. Dwór Czerwonego Cara" Simon Sebag Montefiore - niegdyś miałam okazję zerknąć na jego książkę i podczytać sobie początek, lecz nie miałam wiele czasu, by nad tym przysiąść i zatopić się na dobre w lekturze. A mimo upływu kolejnych miesięcy nie zapomniałam o niej, wręcz przeciwnie - szukałam jakiejkolwiek okazji, by tylko ponownie ją zdobyć. Montefiore, tak jak Radziński, hipnotyzuje od pierwszych zdań. Co będzie dalej, okaże się.
4. "Życie prywatne dyktatorów XX wieku" Anny Poppek - tę zaczęłam już czytać, jednakże (jestem w trakcie czytania sekcji "Stalin") odnoszę negatywne wrażenie, póki co. Wydaje mi się, że autorka podaje wygodne dla siebie "fakty" (a tak naprawdę plotki, skądinąd nielogiczne, nieprawdopodobne, nie zgadzające się z niektórymi faktami. Nie przytoczę żadnych, po co będę wam psuć lekturę...), które jej się podobają. Być może mogłyby one zaszokować przeciętnego czytelnika, nie mającego styku z życiorysem Stalina ani jego kremlowskich dygnitarzy, jednak kogoś, kto jest zainteresowany tym tematem i jemu podobnymi, raczej niesmaczy i bawi zarazem.
Tak nawiasem mówiąc, zerknęłam właśnie na tylną okładkę. "...Stanowi świetne uzupełnienie oficjalnych podręczników do historii najnowszej.". No nie wiem, ja bym uczniom tego do czytania nie dała - chyba że założymy, że podręczniki zawierają takie same bajeczki, jak ta książka.
Zobaczmy, co ukrywa też Josip Broz - Tito, Bolesław Bierut czy Fidel Castro. Po cichu mam nadzieję, że może tam będzie podane coś bardziej wartościowego... Mimo wszystko, choć przeczuwam, że i w pozostałych rozdziałach plotki będą podawane za prawdę.
Co prawda zamknęłabym tę książkę już teraz, ale rzetelnie doczytam do końca, żeby sprawdzić, czy jest tak na pewno.
Jeśli tak, to się książkozbiór skurczy.
Żałować nie będę.

A autorkę - zgodnie z radą Ogniskowiczów - skrócę o głowę. :>

Jak się cieszę, że ktoś czyta jeszcze książki ze zrozumieniem :)

Aktualnie na tapecie mam kilka. Szykuję się do biografii Chopina - z zawodowego musu, a w wolnych chwilach:
"Pierwszy błysk" Leszka Adamczewskiego. Uzupełnienie wcześniejszych książek o niemieckich badaniach nad bronią atomową. Warto to mieć, bo autor, którego kiedyś poznałem, rozszerza wiedzę o wątki dotyczące ziem polskich, a jest w dziedzinie rozjaśniania tajemnic II Wojny Światowej ekspertem i pionierem w pewnym sensie.
"Mapa tajemnic" Adama Sikorskiego - dostałem ją w prezencie od dyrektora TVP Historia i pochłonąłem w jeden wieczór. Jeżeli oglądacie na TVP Info programy "Było, nie minęło" to wiecie o kim mówię :)
"Przewodnik po powstańczej Warszawie" - przypominam sobie miejsca, po których parę lat temu wędrowałem. Niektórych z nich już nie ma niestety...

S. Mill, Utulitaryzm. O wolności, tłum. A. Kurlandzka
A. Oz, Dotknij wiatru, dotknij wody, tłum. D. Sękalska
W. Jerofiejew, Bóg X, tłum. M. Jagiełło

M. Jagiełło, Wołanie w górach. Wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach;
P. Kowal, Koniec systemu władzy;
Różni autorzy, Poetyckie debiuty 2010.

A. Mickiewicz - Dziady
G. Orwell - Folwark Zwierzęcy

"Grona Gniewu" - John Steinbeck - Powieść nagrodzona Nagrodą Pulitzera w 1940 roku. Opowieść o losach amerykańskiej rodziny farmerów, która w trakcie wielkiego kryzysu podejmuje się wędrówki do Kalifornii. Jest to powieść niezwykła, wymagająca nabożnego skupienia. Śmiało mogę powiedzieć, że to jedna z najlepszych książek jakie dane mi było przeczytać.

"Dziennik" - Anne Frank - Trzynastoletnia żydowska dziewczynka, ukrywająca się z rodzicami i znajomymi w czasie drugiej wojny światowej w centrum Amsterdamu, prowadziła osobliwy dziennik. Zapiski w formie listów do nieistniejącej przyjaciółki Kitty dają obraz ponad dwóch lat życia w zamknięciu, pełnego konfliktów międzyludzkich i strachu przed wykryciem. "Dziennik" znajduje się ponadto na liście 100 najważniejszych książek XX wieku, stanowiąc świadectwo holokaustu widziane oczami nastoletniego dziecka. Książka wzruszająca i skłaniająca do refleksji.

"Religia" T. Willocks - polecam, świetna książka o inkwizycji. Zaczyna się mozolnie, trzeba przebrnąć przez początek, za to później sama przyjemność.

"Potop" H. Sienkiewicz - powrót do szkoły więc i lektury się zaczęły. Oczywiście "Potop" to sama przyjemność.

Nie pisz używając capslocka, zdanie zaczynaj wielką literą, a kończ kropką, tytuł książki to nazwa własna, używaj polskich znaków i znaków przestankowych.
-Silv

"Hiszpania Franco - źródła i istota doktryny politycznej" Adam Wielomski. Jak zapewne wielu się zorientowało w polskiej literaturze bardzo mało jest mowy o Hiszpanii. Polacy lepiej znają i rozumieją historię, myśl czy problemy krajów anglosaskich czy orientalnych, aniżeli stosunkowo bliskiej Hiszpanii. Nasi ludzie niemalże traktują ten kraj jako jałową pustynię intelektualną, która zajmowała się tylko podbojem "lepszych od siebie" (w rekonkwiście zniszczyli wspaniałomyślnych Maurów; w podbojach kolonialnych zniszczyli superrozwinięte cywilizacje amerykańskie; kontrreformacją zniszczyli "uczłowieczenie" Kościoła etc.). Wiadomości o historycznej Hiszpanii trafiają do nas z drugiej lub trzeciej ręki - francuskich bądź anglosaskich, które niemalże u źródeł skażone są wrogością do nich. "Książka ta, którą oddajemy Czytelnikom, jest próbą wypełnienia tej białej plamy w polskiej historiografii". Tematyka książki skupia się na ideach oraz doktrynach, które złożyły się na frankizm - karlizm (mylnie interpretowany przez współczesnych jako tylko problem sukcesji - w rzeczywistości negujący całą myśl i metodę nowoczesnej władzy i wizji świata), autorytaryzm (dawni liberałowie, którzy przerazili się tym, co działo się w trakcie Wiosny Ludów i zreformowali swoje poglądy), nacjonalizm (ideowy skutek porażki 1898 roku - młodzi przerażeni potęgą gospodarczo-militarną oraz upadkiem duchowym świata anglosaskiego) oraz falangizm (rezultat problemów świata powojennego - dziwna zlepka komunizujących i faszyzujących idei, koncepcji i wizji). Przedstawia ich narodziny, wzloty i upadki. Przedstawiana jest też potencjalna wizja samego caudillo - potencjalna, ponieważ Franco nie stworzył sam właściwie nic, a starał się tylko zjednoczyć wszystkie te główne nurty (co wydaje się być niemożliwością np. jak zjednoczyć totalitarnych falangistów z karlistami dla których fueros jest świętością?) i szukać wśród nich najlepszych rozwiązań. W końcu zadane zostaje pytanie - czy frankizm był faszyzmem? Porównywanie dokonywane jest praktyka frankizmu z praktyką faszyzmu włoskiego, co podsumowane zostaje tabelką. Ostatnie rozdziały traktują o przyczynach niemalże natychmiastowej śmierci prawicowości hiszpańskiej, nawet tej całkowicie niezależnych od faszyzmu (np. pierwsze ruchy prekarlistowskie to są okolice Wojny o Sukcesję Hiszpańską - trudno upadek tak starego ruchu łączyć z przegraną państw osi). Bibliografia jest niezwykle rozbudowana - 18 stron wymieniania tytułów różnego pochodzenia. Bardzo polecam tytuł.

Margaret Atwood "Zbójecka narzeczona", tłum. W. Marcysiak
Jorge Borges "Powszechna historia nikczemności", tłum. S. Dembrzyński i A. Sobol-Jurczykowski
Harukiego Murakamiego "Tańcz, tańcz, tańcz" i "Przygoda z owcą", tłumaczone przez A. Zielińską-Elliott

Piotr Zychowicz "Pakt Ribbentrop - Beck".

T. Pratchett - Kapelusz pełen nieba
T. Pratchett - Wolni ciutludzie
J.R.R. Tolkien - Hobbit: czyli tam i z powrotem

G. Orwell, "Rok 1984" - normalnie, nic by nie przykuło mojej uwagi, gdyby nie to, że autor umarł w 1950. Jest to niespełniona, co pokazały późniejsze lata, wizja świata, nad którym całą władzę sprawują komuniści - ale nie byle jacy. Tutaj nieustanne kontrole, zacofanie i tragicznej jakości artykuły stoją na porządku dziennym. Zresztą, to trudno opisać w kilku zdaniach. Sprawdźcie sami!