Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

- Bubeuszu! Bubeuszu?! Bub?!?! - elfka wpadła do Oberży przez solidne drzwi dzielące jej Zakątek od głównej sali – Gdzie on jest?

Wszyscy ucichli. Widok Sulii tutaj, w tym miejscu nadmiaru i braku jakiegokolwiek umiaru, zaiste napawał przerażeniem. Znano jej zamiłowanie do porządku. Znano te zielone oczy potrafiące płonąć. Goście rozejrzeli się po sali, przeklinając w duchu swoją niedomyślność… mogli przecież posprzątać.

Jednak elfka pochłonięta była zbytnio poszukiwaniem Bubeusza, by zwracać uwagę na stan Oberży. Kiedy dostrzegła maga przy jednym ze stolików, podbiegła do niego wymachując trzymanym w ręce pergaminem.

- Fristron musiał wyjechać. – tym razem pergamin niebezpiecznie latał przed nosem Bubeusza – Sprawy rodzinne go wezwały. – Sul usiadła, z rezygnacją chwyciła któryś z kufli i pociągnęła solidny łyk. Goście niemalże pospadali z krzeseł. – Bub, czy mógłbyś przejąć opiekę nad gośćmi? Ktoś musi ich poić… - Sul rozejrzała się po Oberży i westchnęła

Diramonidus, hmm a to cwaniaczek!-Krewal był wyraźnie zły.
-E Ty mości panie, ciemne kaptury, zakryte twarze i niejasne zamiary to moja działka ! No może byś raczył coś odpowiedzieć!.
Do sali wpadła Sulia, mości Diramonidus spał, więc Krewal pociągnął jeszcze jednego i trwał...

Bubeusz przez moment wyglądał, jakby ktoś właśnie rzucił na niego "niezbywalny paraliż Joansego".
Ocknął się jednak, zamknął usta i pogłaskał się po brodzie.
-Y.. W zasadzie... Jest mi bardzo miło.. To wielki zaszczyt... Ogólnie mówiąc...- zaczął się plątać, wciąż wpatrzony w pergamin, który wreszcie się uspokoił i tkwił teraz przed nim, trzymany lekko drżącą ręką Sulii.
-Cieszę się, że się rozumiemy, zaczynasz od zaraz, dzięki!- rzuciła uradowana elfka, nie czekając na odpowiedź, i tyle ją widział.
-Ach, ci młodzi... Ciągle gdzieś biegną... Co za czasy.- pokiwał głową Bubeusz i wziął łyczek piwa, kiedy pęd powietrza za wybiegającą Sulią się uspokoił. -Hmm...- szminka, której ślad został na brzegu kufla, wyraźnie zaintrygowała maga.

Z rozmyślań wyrwał go czyjś bynajmniej nie entuzjastyczny okrzyk.
-Gdzie jest ten oberżysta, do diabła?
Stary Mag poderwał się z miejsca, jakby dopiero teraz do niego dotarły słowa Sulii.
-Już, chwilę, moment, nie pali się, słucham?- pobiegł za ladę.

Przygotowując Syrenkę z lodem zastanawiał się, czy czasem Fristron nie robi mu głupiego żartu.
"Ale że Sulia dała się w to wciągnać? Taka poważna osoba?"- zamknął szafkę, szukając lodu.
-Na brodę babki Leopodii, ale tutaj burdel...- zaklął, potykając się o jakąś szmatę.
-Jeszcze momencik!- krzyknął z zaplecza, słysząc pełne podenerwowania głosy. W końcu zaklęciem zmienił wodę we wiadrze w lód i odłupał kawałek. Podając napój zastanawiał się, jak sobie poradzi na nowym stanowisku... Odliczył kwotę z cennika i schował pieniądze do kieszeni. Nie wie nawet, gdzie tu jest kasa, a Sulia nic nie powiedziała.
Uśmiechnął się do siebie. "Chociaż, w zasadzie... Zawsze lubiłem nowe wyzwania"- powiedział w duchu, czując słodki ciężar monet w kieszeni.
-Ktoś jeszcze czeka na zamówienie?- zapytał gości, jednocześnie strzepując jakieś okruchy z lasy.

- Dla mnie Bubeuszu! - zasyczał Denadareth wyciągając głowę z kominka. - Beczułkę Syrenek poproszę, tak by uczcić Twój awans. -

Gdy Den otrzymał zamówienie podpełzł do stolika przy którym siedział Isli.

- Rytuał Powitania dla Ciebie przyjacielu. - wysyczał - O czym dyskutowaliście? -

Diramonidus wolno podniósł ciężką głowę, rozglądną się po sali i z zaskoczeniem stwierdził, że pewne sprawy uległy podczas jego krótkiej przymusowej drzemki zmianie. Wcześniej za kontuarem stał dostojny elf, a teraz zupełnie ktoś inny. Umysł nie pracował jeszcze najlepiej, ale mimo to mag doskonale wiedział co należy teraz zrobić:
- Oberżysto czy zechciałbyś polać mi odrobinę tego zacnego trunku zwanego u was piwem, które słynie ze swego smaku i mocy, które ... - myśl przebiegła błyskawicznie przez głowę Diramonidusa, ostrzegając go przed kontynuowaniem dalszej przemowy. - jOjOwe MOCNE raz, poprosze.

Bubeusz z uśmiechem wytoczył z zaplecza beczułkę przed smoka.
-Aj tam zaraz awans.. Po prostu zastępuję Frisbulka. - zaśmiał się.
Już miał się dosiąść do stolika, lecz klienci nie zamierzali dać mu chwili wytchnienia.
-Już lecę, oczywiście, że podam!- zerwał się z miejsca i popędził za ladę.