O elfiej czarodziejce i dążeniu do wiedzy.

Kiedy przejdziesz świat wzdłuż,
Kiedy przejdziesz świat wszerz,
Wtedy zobaczysz ją tuż,
I zapytasz ją też:

"O, Elfia Czarodziejko!

O, Pani Wielka!
Czym ja sobie zasłużyłem,
Że cię piękną zobaczyłem?"

A gdy słowa te wypowiesz,
Ona wtedy ci odpowie,
Wiele się, podróżniku od niej dowiesz,
Ona odwróci swe oczy jak niebo,

I powie:

"Podróżniku, czyż ty uczyniłeś to?

Czyś ty przeszedł przez zawieję?
Czyś ty pokonał Zło?
Czyś ty przebrnął przez knieję?

Wtedy w odpowiedzi się zawahasz,
Bo urok jej cię urzeknie,
Ale potem przemyślisz to,
I odpowiesz:

"Tak, ja pokonałem Zło!

Tak, ja przeszedłem knieję!
Ale czy jam godzien widzieć Cię?
Czy jam godzien rozmawiać z Tobą?

"Teraz wiesz."

Odrzeknie ona.
"Wiesz, że najważniejsze cechy to:

Miłość, waleczność i odporność.

Miłość, aby przełamać Zło,
Waleczność, aby je pokonać,
Odporność zaś,
Już chyba wiesz.

By stłumić w sobie złość"
I schyli się nad tobą
A wtedy dokończy:
"Bo jeśli nie, jeśli nie uda się,

Będą straszne przeżycia twe."

Gdy przejdziesz świat wzdłuż,
Gdy przejdziesz świat wszerz,
Zobaczysz kim jest ona.

Gdy przejdziesz świat wzdłuż,
Gdy przejdziesz świat wszerz,
Wtedy w ramionach jej skonasz.

Lecz co tam, śmierć,
Wszak okaże się,
Czym jest życia sens.

I tak zostaniesz uświadomiony,
Czy będą bić tobie pokłony?
To nieważne jest,
Ponieważ już wiesz...

Wiesz czym jest miłość.