Misterne Rękopisy

Zacznijmy może od rymów i od kompozycji. Tu nie mam nic do zarzucenia. Bo ilość sylab w wersie zgadza się, więc wiersz jest rytmiczny. Rymy też są poprawne, więc zaśpiewać się da.
Troszkę gorzej jest z językiem. Zbyt wiele urozmaicenia tutaj bowiem nie ma... tak po prawdzie to język prosty jest jak kijek od motyki.
A najbardziej zawiodła mnie fabuła. Spodziewałem się bowiem jakiegoś nieszablonowego zakończenia, czegoś co mnie z nóg zwali, czegoś, dzięki czemu będę tarzał się po podłodze i o litość prosił...
Nie doczekałem się...

Dlatego całość oceniam jako bardzo przeciętną. Słabe 3.

Szkoda, że tylko raz się uśmiałem..
..ino z tego w nagłówq:

"autor pragnie pozostać anonimowy".

Uch och. Temat banalny, wykonanie prostolinijne do bólu, chociaż rymy, niewiadomym mykiem, są zestawione całkiem przyzwoicie... aż do czwartej strofy. To, co jest dalej, określiłbym mianem katastrofy. A jako, że tomik składa się z jednego zaledwie wierszyka, z czystym sumieniem oceniam go... na dwa z plusem.