Gorące Dysputy

To też jest rozrywka :) Raczej Ci się nie będzie nudzić przy tym.

To nie tylko rozrywka, to też odpowiedzialność, jako muzyk musisz wszystkiego pilnować, trenować wokal, trzymać formę.
Jako informatyk starasz się aby twój kod (gra/program) był idealny, dopracowany.
Jako jakiś inny artysta starasz się aby twój ruch/obraz/taniec/cokolwiek było świetne i efektowne/piękne.

Więc to nie tylko rozrywka, najpierw trzeba przejść przez mini piekło.

Mini piekłem jest to wtedy, kiedy ktoś jest to tego zmuszany. Jeżeli kto idzie z własnej, nieprzymuszonej woli - wówczas widzi tęczę i złote skarabeusze.

A jaki jest sens życia? Sensem życia jest alkohol - upijane lemingi nie skaczą do wody, w przeciwieństwie do tych trzeźwych. Trzeźwe tracą obraz świata i skaczą do morza. Ludzie zbytnio nie odbiegają od nich pod względem życia zbiorowego, zatem i u ludzi alkohol jest czymś, co trzyma przy życiu.

Ale celem przejścia przez mini piekło jest rozrywka. Cierpienie i wymagania nie są sensem, tylko narzędziem do osiągnięcia sensu.

Mosquo, to tak, ale powiedzmy zrobić grę to nie jest tak że mam pomysł i ją zrobię, albo zrobić piosenkę pop w wykonaniu męskim żeby świetnie brzmiała też nie jest łatwe, pierwsze próby i podejścia to jest to jest to mini piekło o którym mówię.

Znam człowieka, który poszedł do wojska i czuł się tam jak w domu, chociaż w domu i w szkole żył w warunkach wygodnych. Czuł się tam jak w domu od pierwszych dni, falę przeszedł z uśmiechem, opie*** od sierżantów też. I dalej tam siedzi, bo chciał i żadnego mini piekła nie doznał.

Ja z liceum o profilu humanistycznym poszłam na studia inżynierskie. I samą siłą woli zdołałam przebić się przez kolejne trudności. I przeszłam przez to z radością.

Zatem mini piekło zależne jest od ducha i nie jest czymś bezwzględnie pewnym.

Pierwszy raz zgadzam się z Moskwą.

Faktycznie wewnętrzne piekło przede wszystkim gotujemy sobie sami. To od naszej wewnętrznej percepcji i przekonania o sile zasobów poznawczych i woli, zależy to jak postrzegamy czekające nas zadania i wyzwania życiowe. Takie mechanizmy psychologiczne jak samospełniająca się przepowiednia, strategia samoutrudniania, to z kolei zjawiska odpowiadające za to jak podświadomie sobie pomagamy lub utrudniamy wykonywanie czynności.

przekonania o sile zasobów poznawczych i woli

CO
Ja naprawdę jestem za głupi na ten stolik

Ptakubo, dałeś czadu. :-P

Sens życia? Pianka tapicerska. Twoja sprawa, czemu się poświęcisz. Robisz to na własną odpowiedzialność. Próba stworzenia uniwersalnej recepty wydaje się być nazbyt ambitna. Istnieje wszak jakieś 6.5 mld ludzi, a wliczając jeszcze zmarłych, dostaje się nie wiem już ile. Na dokładkę tysiące (jeśli nie więcej) państw, jakie się przewijały przez jakieś 5500 lat historii i prehistorię, cały kalejdoskop uwarunkowań społecznych, ekonomicznych, kulturowych, etc. Nie mówię, że sens życia nie istnieje. Chcę tylko zaznaczyć, że bardzo trudno byłoby wskazać jeden, prosty i uniwersalny. Dla zdolnego poety czy pisarza sensem życia może się stać sztuka, włączenie do kanonu klasyków, stworzenie czegoś nowego, co nigdy wcześniej nie istniało i co jest piękne. Jak to wytłumaczyć myśliwemu żyjącemu sobie 16 782 lat p.n.e. gdzieś na Jukatanie i nieznającemu pisma?

Sensem życia jest dla mnie własnoręcznie wypracowany sukces osobisty, którego nikt nie będzie w stanie mi odebrać. To również świadomość, że pozostawia się po sobie horacjański pomnik trwalszy niż ze spiżu - exegi monumentum aere perennius, lecz w pełni zasłużenie, wystawiony własnym sumptem. Sens życia to także uparte dążenie do wytyczonego sobie celu, na przekór kłodom rzucanym pod nogi przez los i zawistnych ludzi. Życie to opowieść, w którym od poszczególnych sekwencji przełomowych wydarzeń nie mniej znacząca jest fabuła jako całość - droga, którą codziennie wydeptuje się odrobinę dalej.

Nie mogę zgodzić się z opinią o rozrywkowym charakterze pielęgnowania swoich hobby, zainteresowań. W każdym zawodzie do godziwych efektów dochodzi się ciężką pracą - bez pracy nie ma kołaczy. Czy to literat, czy malarz, muzyk, terapeuta, konserwator powierzchni płaskich bądź nekromanta - kwalifikacje zdobywa się przede wszystkim dzięki żmudnemu, trwającemu lata - a nawet dziesiątki lat - budowaniu swojego autorskiego warsztatu, szlifowaniu formy, hartowaniu mięśni, umysłu albo i ducha. Geniusz stanowi niewielki procent faktycznych umiejętności w danej dziedzinie, a ponadto często przeradza się w przekleństwo - gdy obdarzona nim osoba nie potrafi poradzić sobie z własną sławą, staje nieprzygotowana naprzeciw pokusom, jakie oferuje świat, za którymi kryją się realne niebezpieczeństwa (przykład z brzegu i na czasie - Amy Winehouse).

Trudno się pod wypowiedzią Tullusiona nie podpisać.

Mnie zawsze ciekawiło poznawanie odpowiedzi. Czy w postaci rozwiązania zadania, z którym nie mogłem sobie poradzić, czy odpowiedzi na jakiś nurtujący problem. Sprawić, żeby coś trudnego stało się zrozumiałe. A potem pojawiają się kolejne pytania, o większej skali trudności. :)
Najgorsze jest pozostawienie pytania bez odpowiedzi, gdy odpowiedź jest poza zasięgiem.

W tym rozumieniu sensem życia można by nazwać dążenie do poznania odpowiedzi na frapujące nas pytania. Zahacza trochę o filozofię, ale przecież zawsze pojawiają się pytania, nawet w tak odległych od filozofii dziedzinach nauk technicznych, którymi się zajmuję na co dzień.

Ptakuba

przekonania o sile zasobów poznawczych i woli

CO
Ja naprawdę jestem za głupi na ten stolik

Powinieneś przypomnieć ludziom, że najpotężniejszym argumentem tutaj jest "Chyba u Twego starego". Bo tutaj towarzystwo robi powoli z tematu humorystycznego temat poważny.

A może trzeba całkiem od tyłu, odwrotnie, na opak, przełajem? Najpierw znaleźć se zajęcie, potem uczynić z niego sens życia. Na ten przykład jak nie mamy pracy, mieszkamy w kartonie pod mostem, utrzymując się ze zbierania puszek/butelek, stwierdzić że to jest nasz sens życia, a szefowie Wielkich Korporacji to nieudacznicy godni pogardy. A jak znajdziemy robotę w Dolnośląskiej Fabryce Wyciskania Oleju Rzepakowego na Zimno SA, stwierdzić, że możliwość wyciskania oleju rzepakowego na zimno w dolnośląskiem to szczyt szczęścia, a jak kto myśli inaczej, z całą tą filozoficzną hałastrą na czele, to durny on w ogólności i dzieciojad w HD. To znacznie mniej stresogenne dla nas, wszak jakoby podobno żyjemy w epoce dobrych wiadomości.