Gorące Dysputy

Nie licząc Jana Sebastiana Bacha (3. Koncert Branderburski, oczywiście), kompozytorzy z drugiej połowy XIX i początku XX wieku, szczególnie rosyjscy. Modest Musorgski (Картинки с Выставки), Siergiej Prokofiew, Siergiej Rachmaninow, Piotr Czajkowski, Antonín Dvorák (9. Symfonia, Allegro con fuoco).

Powiem tak - spodobało mi się kilka utworów można by rzec muzyki poważnej, choć nie wiem czy można to tak nazwać. No właśnie, muzykę tę skomponowała Midland Symphony Orchestra dla... gry na play station :) A mowa o Colony Wars: Red Sun. Nie wiem czy klasyfikuje się to do tego gatunku, ale sam fakt zaangażowania w to orkiestry symfonicznej nadaje powagi. Jest ten pewien twórca muzyki do gier na PC - Jeremy Soule, klimat jest utrzymany tak, że wydaję się, jakby słuchało się orkiestry, a tymczasem to pojedynczy kompozytor i odtwórca zarazem. A jest co porównać, bo człowiekowi w pierwszej chwili wydaję się, jakby słuchał prawdziwej symfonii. Z twórców z prawdziwego zdarzenia wpadło mi do ucha "Wesele Figara" Wolfganga Amadeusza Mozarta oraz "Lot trzmiela" Nikołaja Andriejewicza Rimski-Korsakowa, po prostu bezbłędne arcydzieła.

Jakże tu dawno nikt nic nie napisał.

Od mojego ostatniego posta sprzed paru lat wiele się zmieniło. Od paru miesięcy rozmiłowałem się w koncertach muzyki klasycznej na żywo. Poznałem wiele nowych utworów, kompozytorów, których do tej pory nie miałem okazji posłuchać.

En: IX symfonia Dworzaka jest przepiękna, jedna z moich ulubionych. Nie tylko część czwarta ale i jako całość. :)

Antonin Dworzak (symfonie, na czele z IX), Francis Poulenc (Koncert na organy, kotły i orkiestrę smyczkową), Joseph Haydn (Symfonia nr. 100 Wojskowa), Modest Musorgski (Obrazki z wystawy). Lubię też Symfonie organową C-moll C. Saint Saensa, V Koncert Fortepianowy Beethovena (ostatnio słuchałem na żywo, wspaniały).

Wielkie wrażenie zrobiło na mnie wykonanie "Messa da Requiem" Giuseppe Verdiego, wspaniałe żałobne oratorium o wielkiej sile oddziaływania. W Wielki Piątek wykonywane było w Filharmonii Narodowej (ktoś się wybrał?) pod batutą K. Pendereckiego, parę dni wcześniej w Białymstoku. Poszedłbym z przyjemnością jeszcze raz.

Odkryłem też magię opery. Nie sądziłem, ze kiedyś mi się ten rodzaj muzyki spodoba. Ale "Straszny dwór" Stanisława Moniuszki przekonał mnie bezgranicznie. Wspaniała, optymistyczna, przezabawna muzyczna opowieść o dwóch braciach wracających z wojny, którzy postanowili, że nigdy się nie ożenią, by zawsze być gotowym gdy ojczyzna wezwie.

https://www.youtube.com/watch?v=R24UAKu4Lqc

Genialna muzyka, piękne libretto, ogólnie chapeau bas dla kompozytora. :)

Ostatnimi czasy słuchałem trochę muzyki skomponowanej przez skandynawskich kompozytorów - Jeana Sibeliusa i Edvarda Griega. Polecam I symfonię Sibeliusa, II także. Ciekawym, bardzo wesołym jak na Sibeliusa utworem jest suita Karelia. Kompozytor stworzył też kilka utworów inspirowanych opowieściami z fińskiej Kalevali.
Grieg to u mnie ostatnio dobrze znana i ceniona 'Suita z czasów Holberga' oraz 'Koncert fortepianowy a-mol'.

A jakby ktoś miał trochę więcej czasu na muzykę klasyczną, polecam symfonie Gustava Mahlera, ot np. III czy II. :)

Nie wiem, czy muzykę filmową i wykorzystywaną w filmach ten temat obejmuje, ale bardzo lubię Philipa Glassa, Michaela Nymana, Johna Cage’a i innych współczesnych.

Proponuję poprawić tytuł wątku, muzyka klasyczna to muzyka konkretnego okresu (klasycyzmu), a tu widzę dyskusję o szeroko pojętej muzyce poważnej.

Ten zarzut można chyba odbić – niektórzy specjaliści, np. w Warmińsko-Mazurskiej Filharmonii w Olsztynie, publicznie zaznaczają, że określenie „muzyka poważna” jest dość sztuczne i bierze się stąd, że współczesna muzyka popularna jest uznawana za bardziej przebojową niż ta sprzed paruset lat, mimo że ta ostatnia w czasach swojego powstawania też uchodziła za rozrywkową.

Pozostawiam to w gestii autora wątku.

Trzymając się ściśle terminologii Mi ma rację, z drugiej strony w potocznym znaczeniu muzyka klasyczna i poważna są w zasadzie synonimami. Zamieszczona w temacie 'muzyka klasyczna' nie jest więc jakimś wielkim błędem językowym.
Temat istnieje niemal 5 lat i nikt wcześniej nie miał zastrzeżeń do niefachowości tytułu wątku. Albo nikt nie zauważył. :)

Poza tym "muzyka poważna" nie zawsze jest poważna. Pomijając najpoważniejszy i najczęściej na świecie grany kawałek niejakiego Szopena to masa w niej "niepoważnych" bitów.
Zostańmy przy klasycznej - chociaż wrodzone czepialstwo nakazuje mi wspomnieć o tym, że im dalej od jakiegoś okresu to tym bardziej twórczość z nim związana staje się klasyczna...

Wczoraj w Filharmonii Narodowej na zakończenie festiwalu Chopin i jego Europa wykonano Messa da Requiem G. Verdiego. Żałuję, że nie było mnie na widowni i wysłuchałem tylko transmisję w radiowej Dwójce.
Ale miło było przypomnieć sobie to znakomite oratorium.

Osobiście za Chopinem nie przepadam. Zdecydowanie wolę Vivaldiego i Bacha.
Z bardziej współczesnych kompozytorów preferuję Gershwina.
Zastanawiam się czy Thomas Bergersen także by się tu wliczał, czy to już nie muzyka klasycza... a jeżeli nie, to jaka?
:)

A Andrew Lloyd Webber?

Miałem przyjemność oglądać polską wersję spektaklu Upiór w operze. Robi kapitalne wrażenie, zarówno pod względem muzycznym (melodie dobrze wpadające w ucho, świetnie skomponowane), jak również widowiskowym. Zagrania, przygotowanie przedstawienia to naprawdę setki godzin pracy wielu wielu osób. Nie tylko śpiewaków, ale również całej obsługi technicznej, dźwiękowej, odpowiadającej za światła itp.

Sama historia też jest poruszająca, gdy się w nią bardziej wsłuchać. Ktoś z Osadników miał okazję odwiedzić ROMĘ lub Operę Podlaską? A może miał przyjemność obejrzeć oryginał w Anglii? :)