Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Szli tak jeszcze kilka mil, zmęczenie cały czas się zwiększało. Aż nagle wyszli na polanę na której znajdował się mały domek.

A mały domek nie przejmując się niczym w najlepsze sobie... płonął.

Wypadło z niego trzech ludzi, jednego w biegu skosiły dwa bełty. Dwaj pozostali gdy tylko otoczyli ich reptilioni stanęli do siebie plecami i rozpoczęli walkę.
Na wzgórzu ujrzeli znaną sylwetkę jaszczura w karmazynowej szacie.

Dragonthan oparł się plecami do Bhina... żałował że przyjął to zadanie... ale skąd miał wiedzieć że tak to się zakończy ? Nie dalej jak tydzień temu w karczmie "Burżujska Gęba" w Tranutis dosiadł się do niego i jego kompani jakiś człowiek w karmazynowej szacie. Zaoferował 50 tysięcy sztuk złota za powstrzymanie jakiejś grupy jadącej do Tranutis. Potem bez ostrzeżenia wysłał im wiadomość by się spotkali w tym domku... a wtedy zaatakował.

Bhin ostatni z kompani Dragothana spóźnił ripostę i zwalił się na ziemię przeszyty mieczem. Dragonthan natychmiast pomścił towarzysza ale został okrążony przez ponad 20 jaszczurów... Jedyne co mu pozostało to zginąć w walce.

Nie myśląc wiele, bez porozumiewania się drużyna zaatakowała jaszczurki. Alavander predarł się przez krąg, do mężczyzny. Korzystając z umiejętności [i:f0be8882a8]Teorii Czarów[/i:f0be8882a8] i [i:f0be8882a8]Magii Życia[/i:f0be8882a8] użył dwukrotnie zaklęcia Powstrzymanie Krwotoku. Poczuł zmęczenie, ale wiedział, że to nie ma znaczenia. Coś dziwnego mówiło mu, że mężczyzna MUSI przeżyć. Skoncentrował się zapominając o wszystkim. Po całych dwóch minutach prób skoncentrowania się rzucił jeszcze Leczenie Ran Trzeciego Stopnia.

Zemdlał...

Przed upadkiem na ziemię zdążył jeszcze tylko zobaczyć Cobalta i Grumbellgasta niszczącego szyki jaszczuroludzi i wbijającego się do środka kręgu by kontynuować nieprzerywany taniec śmierci...

Niestety zawsze użyteczna odporność na magię tym razem przeszkodziłą Dragonthanowi osłabiając moc leczenia, które rzucił Alavander. Wojownik był zbyt zmęczoy aby w pełni wykorzystać swój talent do władania mieczem. Rzucił go na bok i wyciągnoął dwa sztylety zza pasa. Było mu lżej atakować. Trzech Jaszczuroludzi otoczyło go i zaczęli zadawać ciosy mieczem. Jednak jego stary płaszcz ze smoczych skrzydeł w końcu na coś się przydał. Ciosy zadane mieczem były słabsze, mimo to dalej odczuwalne. Jeden z Jaszczurów pchnął miecz w kierunku pleców Draga, lecz ten uchylił się w dół i wbił miecz w gardło gada. Drugim sztyletem rzucił w kolano drugiego jaszczura, trzeciemu podcioł nogi. Chwycił leżący miecz i ściął głowe jednemu a drugiemu wbił w brzuch. Podniósł się do góry i nagle dostał w łeb kawałkiem drewna, po czym upadł na ziemie. Zdołał kopniakiem wytrącić miecz atakującemu gadowi, lecz ten rzucił się na niego. Zaczęli się szarpać. W takiej sytuacji Drag miał przewage. Jego rękawiczki ze smoczych łusek miały ostre zakończenia przy kościach palców i jednym ciosem rozciął twarz jaszczura na strzępy, lecz rzuciło się na niego następnych trzech gadów...

Lecz to nie był koniec – chwile później zaczęły napływać niewiadomo skąd nowy oddział jaszczurów . Drużyna myślała , że to już koniec gdy nagle jeden z nich zauważył że ziemia się porusza i zaczynają z niej wychylać się ręce a następnie całe ciała . Okazało się że są to dziesiątki zombie oraz szkieletów lecz zaczęły atakować jaszczury zamiast jak zdawało drużynę . po chwili gdy ożywieńcy się ż nimi rozprawili rozsypali się a zamiast nich ukazał się nieznajomy z laska i płaszczem która zakrywała jego całe ciało.
-Kim jesteś? - spytał Dragonthan nieznajomego.
-Nazywam Nagash – po czym zrzucił płaszcz a przed nimi ukazało się ciało z samych kości – Jestem wędrownym arcyliszem i szukam pewnego amuletu . A wy jak sadzę jesteście tą grupą która wędruje do gór pazura.
-Tak a skąd wiesz
-Dostałem zlecenie ...
-Jakie? – zapytał Ghost
-Takie że mam was sprzątnąć .
-Aha to już wiemy czemu się tu zjawiłeś.
-Nie przyjąłem jej ponieważ nie mam czasu na takie rzeczy ale ja na waszym miejscu bym uważał bo oni proponowali mi mnóstwo złota za zabicie was i mogli również to zaproponować komuś innemu ..... i ten ktoś mógł się zgodzić .A tak wogle to po co zmierzacie
-Długa historia.
-No dobrze więc ruszajcie i strzeszcie się . – po czym zniknął bez śladu.

- Nie no po prostu bombowo - powiedział Islington
- Zanim zaczniemy się zastanawiać czemu nas tu przeteleportowali zajmijmy się nimi - powiedział Isc wskazując na oddział reptilioów biegnących w ich stronę. Islington długo nie czekał i natychmiast zaczął zrzucać kamienie na reptilionów, którzy zaniechali pomysłu atakowania ich.
- No to jeden problem z głowy - powiedział Isli. Nagle pojawił sie jakiś cień, potem dwa cienie. Cała trójka spojrzała w górę.
- Wiwerny! - krzyknął Isc
- Tutaj - pokazała Nami. Natychmiast wbiegli do jakiejś groty.
Było strasznie wilgotno. Wiwerny wylądowały tuż koło wejścia do groty.
Nami znalazła korytarz wgłąb groty, która okazała się być jaskinią.
- Słyszycie? - zapytał Isc
- Hmm dziwne - powiedziała Nami. Słyszeli dźwięk jakby uderzania patyka o patyk.
- Wiem co to jest - powiedział Islington - To lisz i jego sługi...

Wejście do Jaskini zablokował oddział szkieletów.

- Ups - skwitował Isc
- Nie znowu - Islington wzniósł oczy ku niebu... tzn. sklepieniu jaskini

- Wejdzcie - rozległ się z głębi pieczary ichy głos

- Chyba nie mamy wyboru - zadecydowała Nami i ruszyła

Na kościanyn tronie siedział licz, karmiąc smoka cienia...

- Witajcie... - zaczął - to wy szukacie świątyni Saariusa ? - nie czekając na odpowiedź kontynuował - jeśli tak pospieszcie się... dwie inne grupy szukają amuletu... może was to zainteresuje ale jedną rządzi jaszczur w karmazynowej szacie. A teraz odejdźcie. -

- Dlaczego nam pomagasz -zapytał Nami
- Bo mam wtym interes - uciął licz - A teraz idźcie... i pamiętajcie o Pierwszym Prawie Otchłani... już działa przeciwko wam -

Odeskortowani przez wampiry bohaterowie znaleźli się u wejścia jaskini... po wiwernach nie było śladu.

Islington z wrażenia wyciągnął fajkę i zaczął ją ćmić
- Pamiętacie gdy Den mówił nam o tych przeklętych Rylishai? - spytał
- Widzicie, te stwory zostały stworzone przez smoka. Co więc do listy reptilionów i jaszczura w karmazynowej szacie dodaje jeszcze smoka.
- Ciekawa kompania - podsumował Isc
- Teraz chyba rozumiem, czymu Lisz nas wypuścił - dodała Nami
- Bo nie lubi tego konkretnego smoka?- powiedział Islington - Może...-
Zaczęło zmierzchać, cała trójka postanowiła odpocząć, bo wiele się w końcu działo ostatnimi czasy. Islington ostatni pełnił wartę i właśnie wtedy zaczęły go nachodzić różne myśli.
[i:0ae8601547]Jakie jest to peirwsze prawo otchłani?[/i:0ae8601547]

[i:0ae8601547]I jeśli tak jak mówił Lisz, ono już na nas wpływa to w takim razie jak?[/i:0ae8601547]

Wniosek był jeden. Musieli się spieszyć i to bardzo. Islington popatrzył w niebo i nagle zamarł. W odległości jednego dnia drogi widać było ogień.
Islington nie wiedział, czy to wioska, las, czy miasto.
Rano powiedział o tym towarzyszom i ruszyli w dalszą drogę. W stronę, gdzie wydawało się im, że jest światynia.[/i]

Gdy tak szli i szli nagle niewiadomo skąd pojawił się jakiś człowiek..... miłą podarte ubranie i wyglądało na to ze z kimś właśnie skończył walkę.
-Kim jesteś
-Jestem jednym z tych którzy się wybrali w poszukiwaniu amuletu. Nie zbliżajcie się bo zginiecie . Oni was zabiją zabiją !!!!
-Ale kto
-Nie ma czasu oni po mnie idą już po mnie idą . – po czym zaczął biec w kierunku lasu a gdy wbiegł do niego dało się słyszeć straszny krzyk a następnie ryk i kawałek głowy nieznajomego upadła u nóg Isla .
-Co to było ?? – spytał Isl który przed chwilą zorientował się że głowa leży u jego stóp.
-Nie wiem ale to było coś groźnego. –mówiąc to ruszyli w kierunku w którym pobiegł nieznajomy lecz nie było tam żadnego śladu oprócz kawałka wypalonej ziemi i resztek z ciała człowieka.

- To jakiś wariat - powiedział Isli
- Nawet wariatów trzeba traktować poważnie - powiedział Isc
- Dobra, tylko czemu mieliśmy się do niego nie zbliżać i jeśli on szuka amuletu to czemu nam o tym mówi? - spytała Nami
- Może ma problem ze sobą - burknął Islington. Popatrzyli na kawałek wypalonej ziemi. Nie było wątpliwości, że to ich rozmówca był za to odpowiedzialny.
- Znajdziemy go - powiedział Islington - I wtedy wyciągniemy z niego wszystko...

- Spokojnie Isli - Isc złapał maga za ramię - pamiętaj o naszym zadaniu.
Mamy odszukać Amrana i Delein i to powinien być nasz priorytet.
Życie ludzkie jest ważniejsze od świątyń i amuletów.
- Tak - Isington uspokoił się - Masz rację
Ruszyli w TRÓJKĘ przed siebie wsłuchując się w szum lasu.

Jeden dzień wędrówki minął bez większych przeszkód. Po drodze spotkali tylko dwie sarny.

- Ściemnia się, powinniśmy rozbić tutaj mały obóz i przenocować - zaproponowała Nami.
- No, w sumie racja, jakiś zmęczony się robię - odpowiedział Isli
- To rozłóżcie obóz ja przejdę najbliższą okolicę w poszukiwaniu czegoś do jedzienia - powiedział Iscu.
- No, ok - odpowiedziała Nami, wyciągając posłanie.

Po jakiś 20 minutach Iscu wrócił z trzema małymi króliczkami.
- To nie dużo, ale zawsze coś - stwierdził.
Nami rozpaliła ogień.
- Kto staje na warcie? - zapytała elfka.
- Eeee no... - odpowiedzieli mężczyźni.
- No dobra ja będę pierwsza, obudzę któregoś z was za trzy godziny.
Po zjedzeniu skromnego posiłku Iscu i Isli położyli się spać. Nami natoomiast wytężyła wszystkie swoje elfickie zmysły i czuwała.

- Nie wiem jak wy - rzekł Drag do reszty, która uratowała mu tyłek - ale ja sobie troche odpoczne. I położył się pod drzewem, oglądając swój płaszcz.
- Co się tu wogóle stało? - spytał Grumbellgast
- A jak myślisz? Zostałem oszukany przez tego wariata w karmazynowej szacie...
- Ciekawe - rzekł Cobalt - jak widać jest on nie tylko naszym znajomym - powiedział ironicznie
- Wy poszukujecie jakiegoś amuletu? Bo ty chyba was miałem powstrzymać... - Ghost wziął głęboki wdech - ...no co? dostałem zlecienie... tyle...
- Dobra dobra! już nie kombinuj, pewnie ta walka była ukartowana...
- Skoro tak to czemu on - wskazał na Alavandera - rzucił na mnie czary leczenia? Czemu pomogliście mi? Nikogo nie prosiłem o pomoc... - i zaczął czyścić swój miecz

- Cóż... To się staje odrobinę irytujące. Kim jest ten Denedaktośtam? I po co ma tylu wrogów? To wszystko jest bez sensu. Wysyła nas na zwiady, żebyśmy wywęszyli nawet-nie-wiemy-co, i jeszcze nas głupie gady atakują. Bleeh. - Al usiadł pod drzewem. - To nie dla mnie. Zlecenia, zabójstwa, walki...
- Może powinniśmy dom przejrzeć?...
- Może i tak, ale on już spłonął.

Po domu zostało nic.

Przeszukując szczątki domu nic nie znaleźli oprócz bełtów mieczy i ciał. Znudzeni podróżą usiedli pod drzewem i odpoczywali. Gdy tak siedzieli i siedzieli nad ich głową przeleciał kościany smok i zrzucił im jakiś kawałek papieru na którym było napisane:
[i:8a9846b9ee][b:8a9846b9ee]„Jak już się dowiedziałem podążacie po amulet..... jeżeli chcecie się wielu rzeczy dowiedzieć oraz sporo zarobić to przyjdźcie do mej tymczasowej groty na wzgórzu . Widać ją ..... jest tuż przed wami . Śpieszcie się nie ma czasu do stracenia a czas to pieniądz ....

Możliwe że wasz przyszły zleceniodawca lisz Sandro potężny 5”[/b:8a9846b9ee][/i:8a9846b9ee]

-Jak idziemy? - spytał Drag

Islington wziął sobie do serca to co powiedział Isc

[i:2803eab599]Musimy uratować Delein i Amrana. Oni są najważniejsi. Pozatym może wiedzą więcej niż my[/i:2803eab599]

Na swojej warcie Isli skoncentrował się i zaczął ich szukać w promieniu pięciu mil. Nie wyczuł żadnej żywej istoty.

- Dziwne - mruknął
- Co takiego? - spytał zbudzony Isc
- Tu teoretycznie nie ma nikogo. Ktoś blokuje moje zaklęcia! - Islington skoncentrowął się raz jeszcze. Teraz szukał źródła, czegoś co umożliwi mu odnalezienie pokrętnego blokującego.
- Nic - mruknął znowu - jestem za słaby na takie rzeczy
- Nie przejmuj się, każdemu zdarza się mała porażka- pocieszał go Isc
- Mała!? Chyba raczej ogromna! Nawet nie wiemy gdzie oni są
- Chyba wiemy - odezwała się Nami, ktra też się zbudziła. W rękach trzymała złamany miecz - Nie wiem, czy to coś pomoże, ale...
Na rękojeści było napisane

[i:2803eab599]Amran, wojownik smoczej stali[/i:2803eab599]

- Co robimy dalej? w okół sam las... No oprócz tego szczytu gór, który się przebija ponad koronami drzew - stwierdziła Nami
- No to idziemy w tamtą stonę.. bo po lesie możemy błądzić dniami a nawet tygodniami - powiedział Iscu

Po kilku monotonnych godzinach wędrówki w stronę góry wyszli z lasu...

Siedząc pod drzewem Cobalt,Grumbellgast, Alavander, Yaptran i Dragonthan zastanawiali sie nad tym czy iść do jaskini .
-Mamy wybór albo czekamy tutaj i zastanawiamy sie jak przetrwać kolejny dzień . - powiedział Alvander znudzony do reszty
- Ja tam jestem za póściem ! - odparł Grumbellgast - co mamy do stracenia
- A jeżeli to pułapka -powiedział pełen obaw Yaptran
- Jak to pułapka to ich pozabijamy a jak to prawda to zarobimy i dowiemy sie wielu rzeczy natomiast jeżeli nie pójdziemy to prawdo podobnie naśle na nas swoje bezmózgie zombie...
- Masz racje Cobalcie ale nie znamy ich liczby wiec nie wiemy czy to oni nas nie pozabijaja . - odezwał sie dotąd milczący Dragonthan

Po krótkiej naradzie wyruszyli w strone jaskini ...........

- Już niedaleko tylko kilka metrów - mówił sapiąc Yaptran
Wspinaczka trwała jeszcze z 5 minut po czym doszli do wskazanej na mapie jaskini gdy tylko weszli od razu obok nich pojawiły się szkielety a za nimi stały kolejno regimenty nieumarłych .
-Więc gdyby zasadzki to raczej szans nie mamy żeby zrobić rzeź - powiedział prawie szeptem Grumbellgast do stojącego Cobalta
-Też mi się tak wydaje , jest za dużo liszy - odparł równie cicho Alvander
-Może najpierw dowiemy się o co chodzi a potem się będziemy zastanawiać nad resztą ? zaczął uciszać resztę Dragonthan.
Gdy drużyna tak szła i szła wydawało się że jaskinia nie ma końca aż nagle zobaczyli jasne światło z pochodni przecinające mrok . Gdy nawet nie zdążyli się rozejrzeć dobiegł do nich głos dobiegający z rogu komnaty .
-A więc jednak przyszliście... świetnie .... ? odparł nekromanta siedzący na kamiennym fotelu .
-Kim jesteś i czego od nas chcesz ? spytał złodziej Grumb....
-Przecież już wam mówiłem że jestem Sandro 5 a to ? potężny? sobie wymyśliłem żeby groźnie brzmiało. Pytasz co od was chce .... chce abyście wykonali dla mnie pewne zlecenie... od bardzo dawna szukam pewnego amuletu.... znajduje się on w świątyni zresztą dam wam mapę ...... dam wam hmmm po 50 sakiewek ze złotem.....
-W czym jest haczyk ? spytał pełny niepewności Alvander
-No właśnie chciałem wam to powiedzieć.... haczyk jest w tym że ten amulet ma strażnika..... z którym sam sobie nie poradzę dlatego chce abyści wy go dla mnie zdobyli ....
-Ale przecież my już mamy zlecenie od kogoś innego na ten amulet....
-A nie sądzicie że on was oszukuje ...... nic wam nie powiedział że będzie strażniek atakują was wszyscy ze wszystkich stron od lizardmenów zaczynając a na smoku kończąc ....
-No może i tak.....
-Nie wierzycie mi spójrzcie w moje oczy i zobaczcie czy one mogą kłamać
Po chwili gdy cała drużyna spojrzała zorientowali się że przecież on nie ma oczu . Gdy tylko to odkryli zaczęło się robić ciemno a gdy już się rozjaśniło byli przy tym samym domku który niedawno płonął i nie wiadomo czemu wszyscy nagle nie mieli nic przeciwko żeby wyruszyć na tę wyprawę a nawet sami tego chcieli ? tak jak by ktoś nimi kierował.

-Zorientowali się że ich zahipnetyzowałem
-Nie panie ? odrzekł przestraszony szkielet
-Dobrze teraz zajmiemy się drugą grupą ... a tak wogle to kim oni są i gdzie dokładnie zmierzają
-Iscandel ? Półelf , Nami ? Elfka oraz Islington ? Elf ..... wiemy jedynie że zmierzają w stronę Gór Pazura a idą tam po...
-Milcz głupcze myślisz że nie wiem Przecież nie przeciągał bym ich na swoją stronę gdybym nie miał w tym swojego interesu......
-Idą uratować Delein i Amran - druidkę i wojownika - odparła mumia stojąca z kamiennym fotelem lisza .
-Ale po co ci wojownik panie przecież masz tyle wojska
-Ty nędzny szkielecie mogę cię zmieść jednym spojrzeniem a ty jeszcze kwestionujesz moje rozkazy? ? zaryczał wściekły lisz .
-Skoro tak bardzo chcesz wiedzieć to potrzebna jest mi tylko druidka ! Tylko ona będzie potrafić złączyć ze sobą te dwa amulety..... ? mówiła równie spokojnie jak przedtem mumia.
-Ale przecież my mamy tylko jeden amulet
-Ty głupi szkielecie właśnie po to wysłałem tamtą grupę Żeby zdobyli dla mnie amulet . Ty imbecylu!!!! ? nekromanta był już u progu furii gdy nagle przyleciała zjawa i powiedziała :
-Panie Znaleźliśmy te elfy które kazałeś nam znaleść .
-Śwetnie w takim razie wyślemy do nich list ? dodał z uśmiechem na twarzy lisz ( co zdarzało mu się tylko wtedy gdy był blisko spełnienia swego celu).
-Bierz pergamin i pisz ....... ? po kilku minutach milczenia spytał ? Już ?? tak panie już gotowe w takim razie wyślij tam drakolicza niech się lepiej spręży bo zaraz ich zgubi .
Po chwili smok był już w drodze i widząc obóz zrzucił pergamin w dół a po chwili usłyszał walnięcie i jęk bólu ? Islington dostał prosto w głowę ale wtedy smok miał pewność ze pergamin ten zauważą.....
Po chwili gdy się odwrócił widział już całą drużynę czytającą list i przyśpieszył lotu do jaskini.

[size=9:c14d975c28][b:c14d975c28]Ghost: Scalone przez Ghosta Cynika Idiotę Chama Złośliwca "Nieudanego" Grumbellgasta...[/size:c14d975c28][/b:c14d975c28]

Grumbellgast nagle... wyparował.
- Co się do diabła dzieje?! - krzyknął Alavander, też czując, że znika.
WoGle wszyscy parowali.
- NA CHWAŁĘ IMPERATOORAAAAA!
Wszyscy usłyszeli donośny, męski głos. Przestali znikać, poczuli przypływ sił i energii. Nagle doczołgał się do nich mężczyzna w złoto-czerwonym pancerzu, z flagą w ręku. Podpełzł w miejsce, gdzie niedawno stał Grumbellgast, i wbił flagę w ziemię.
- Przyjacielu... - jęknął, po czym zemdlał.

Przybysz obudził się, leżąc na ziemi w lesie. Wokół stali Alavander, Cobalt, Yaptran i Dragonthan.
- Nie udało mi się go ocalić... - powiedział mężczyzna po chwili, dotykając ręką czoła. Na oko był mocno po trzydziestce.
Był ubrany w złoto-czerwony pancerz, zaś na prawym naramienniku widać było czarnego kruka otoczonego krwią. Nieznajomy miał za pasem trzy rzeczy - wielki, czarno-złoty młot, długi, biały miecz i dziwną broń dystansową.
- Kogo? Grumbellgasta? - zapytał Yaptran.
- Ta... Miałem uratować i jego, i was. Was zdążyłem, jego nie... Mam na imię Anthony Edwards, pseudonim Krwawy Kruk.
Tu Anthony zrobił pauzę.
- Powinienem zastąpić wam dawnego towarzysza podróży... Ale nie będę się narzucał, to wasz wybór.
Wszyscy przytaknęli, i oddali przybyszowi broń.
- Dlaczego zemdlałeś? - zapytał Dragonthan.
- Za każdym razem, gdy tak krzyczę, odbieram sobie fragment sił życiowych... Nie na długo, oczywiście. Czuliście przypływ energii, prawda? - powiedział Edwards po czym wstał, założył plecak, włożył miecz za pas i podniósł młot oraz dziwną broń.
- To ARM-EW. Automatyczna Ręczna Magiczno-Energetyczna Wyrzutnia.
Broń zaraz zabrał mu Yaptran, i dokonał szczegółowych oględzin. Wystrzelił z niej parę razy, wyczyścił jej lufę i kryształ, po czym oddał Anthony'emu.
- Muszę wam powiedzieć parę rzeczy na temat waszych przyjaciół... Słuchajcie...

- Chwila! Chwila! Skąd mamy wiedzieć, czy to nie jest jakaś sztuczka? Coś czuję, że ten lisz chce nas wykiwać i to w bardzo perfidny sposób... Pomyślcie logicznie - zaczął tłumaczyć Drag - przez cały czas stara się, abyśmy dotarli do tego amuletu jak najszybciej, tak jakby ktoś miał nas uprzedzić, albo...
- Albo co? - spytał podejrzliwie Alavander
- ... po prostu chce aby nasza uwaga odwróciła się od waszych przyjaciół idących do Gór Pazura...
- A niby skąd wiesz że ktoś tam idzie? - spytał Cobalt
- W jaskini głosy roznoszą się dalej niż się wam wydaje... trzeba tylko wytężyć bardzo słuch... Lisza słyszałem jeszcze kawałek przed wyjściem z jaskini...
- Ty coś wiesz Drag... tylko nie chcesz powiedzieć... - pytał podjerzliwie Yaptran, obchodząc Draga do okoła...
- Ja po prostu staram się zrozumieć sytuację... mówię wam... on coś knuje... przecież zależy mu na tym amulecie bardziej niż innym... a na dodatek chce abyśmy tam poszli sami... nawet nie wysłał żadnych szpiegów... pomocników... kilku truposzy nawet nie dał... przecież ma tam tego mnóstwo, więc o co mu chodzi... on coś knuje... mówię wam... Więc Krwawy Kruku, co za wieści masz? Może pomożesz nam rozwikłać tę całą zagadke...

- Nie wiem wiele, udało mi się podsłuchać tylko fragment rozmów... Ktoś na nich poluje. Jakiś potężny nieumarły. Zesłał im pergamin z wiadomością, niestety nie wiem jaką. Ale wiem jedno. Chce im zrobić kuku, i to duże...

Po chwili niezręcznego, grobowego milczenia Dragonthan skwitował

- Jak na chwilę obecną i tak nic nie wymyślimy. Wszelkie nasze domysły na chwilę obecną opierają się na przypadkowo spotkanych osobach, niejasnych relacjach i ciągłej bieganinie. Potrzebujemy poszlak. Proponowałbym przede wszystkim wrócić do miejsca, w którym dostaliśmy się pod wpływ czaru dezintegrującego i śmierci naszego dzielnego druha Grumbellgasta. Być może, że w pośpiesznej ucieczce coś umknęło naszej uwadze, a przecież grupowa dezintegracja jest na tyle silnym zaklęciem, że zawsze pozostają po nim jakieś ślady w otoczeniu.
- Myśl niezła, ale skąd masz pewność, że to coś co rzuciło czar, nie zaatakuje znowu? - mruknął Kruk
- Nie mam. Jednak musimy zaryzykować, a przy okazji zachować odrobinę ostrożności. Cobalt... ty biegłeś tu pierwszy, gdy my z tyłu dźwigaliśmy nieprzytomnego Kruka. Pamiętasz tę drogę?
- Pytanie. Ja zawsze pamiętam ścieżki po których stąpam.
- W takim razie w drogę - podsumował Yaptran.

Drużyna ruszyła raźno przed siebie, podążając za Cobaltem. W lesie panowała głucha cisza, przerywana z rzadka ponurym krakaniem leśnych gawronów. Las gęstniał, a słońce chyliło się ku zachodowi.

*

- WSPANIALE! Po prostu cudownie. Zabłądziliśmy. A pytał Drag czy pamiętasz drogę! - wydarł się na całe gardło Alavander
- Nie moja wina, że wszyskie ścieżki w tym lesie wyglądają identycznie – żachnął się skrytobójca
- No trochę nie w porę nas o tym informujesz!
- Spokój tam ekipa. Nie widzę, aby obecna sytuacja diametralnie się różniła od poprzedniej, gdy Kruk do nas dołączył – wtrącił Yaptran – wtedy celu nie mieliśmy sprecyzowanego, teraz wiemy co robić, a mianowicie znaleźć jakieś miejsce na nocleg. Co do ścieżek w tym przeklętym lesie, to Cobalt ma rację. Zresztą, ja cały czas miałem wrażenie, że idziemy w dobrym kierunku. Teraz poszukajmy miejsca, w którym się przekimamy przez noc.
- W środku puszczy?! Noc idzie... za godzinę końca nosa nie będzie widać
- Dlatego zdamy się na nosy... w końcu zawsze jest on bliżej celu niż oko. Idziemy dalej.

Drużyna kontynuowała marsz wzdłuż leśnej ścieżki. W ponurym sosnowym borze coraz częściej dało się wychwycić buki i olchy, a runo zaścieliło się zielonym dywanem jagodzin i paproci. W pewnym momencie gnom gwizdnął przeciągle.

- No... stare gnomie przysłowie, by nos stawiać przed oczyma, sprawdziło się. Czujecie zapach ziół?
- Aha... rzeczywiście, a i znalazło się źródło przyjemnych woni – rzucił Cobalt

Rzeczywiście. Naprzeciw nich jak z podziemi wyrosła niewielka, zapadła chatynka, całkiem zgrabnie wkomponowana pomiędzy dwa pękate pnie buków. Z niewielkiego komina wesoło wydobywał się gęsty, wonny biały dym, który łożył się przy gruncie, tworząc jakby mgiełkę.

- I fajnie... kto zapuka??

*

Drzwi chatki były uchylone. W środku, pośród stosów opasłych tomiszczy i mnóstwa różnej wielkości buteleczek krzątała się jakaś chuda i blada postać. Sama chatka miała jedną izdebkę w strategicznych miejscach jak sypialnia, czy toaleta odgrodzoną kotarami. W kącie stała jakaś dziwna i skomplikowana aparatura, a nad niewielkim kominkiem na środku północnej ściany wisiały pięknie zdobiona lutnia, pęki suszonych ziółek oraz czarny, kompozytowy łuk.

- ekhm... – chrząknął Dragonthan

Nieznajomy podskoczył wyrwany od swego zajęcia, którym okazało się być rozdrabnianie jakichś osobliwych ziół. Był elfem.

- W czym mogę panom pomóc? – spytał niepewnie zielarz, jednocześnie drugą ręką sięgając powoli w poły swojego szarego brudnego płaszcza
- To zależy co nam możesz zaoferować. Zasadniczo szukamy jakiegoś kąta na nocleg oraz ciepłej strawy i napitku. Więc jeżeli stare obyczaje pustelników nie upadły, a pustelnikiem zapewne jesteś, powinieneś wędrowców ugościć i przenocować – podjął Cobalt - aha... i nie musisz sięgać po ten sztylet pod płaszczem. Nie jesteśmy wrogami.
- Zobaczę co da się zrobić pomimo, że nie jestem pustelnikiem. Jestem zielarzem i uzdrowicielem, a nazywam się Thurvandel. Pierwszy i ostatni chyba lodowy elf w tej części świata. Prosiłbym zatem o szacunek dla chodzącego reliktu i pukanie do drzwi przy wszelkich składanych przez panów wizytach.
- Przepraszamy za drobne niedopatrzenie.
- Przeprosiny przyjęte – elf uśmiechnął się półgębkiem – usiądźmy więc przy odrobinie pieczystego, jak każą stare obyczaje i opowiedzcie mi co sprowadza was w moje skromne progi, bo przecież nikt nie zapuszcza się na co dzień w te dziewicze lasy.