Misterne Rękopisy

To miasto to nju jork? ;)

Ale tak na serio:
- degustibus i tak dalej, ale jak dla mnie, to śnięte ryby śmierdzą podobnie jak ścieki... ale co kto lubi ;)

- syndrom G czyli "wśród wiecznego półmroku bezgwiezdnej nocy" - dżast fink: bezgwiezdna noc, znaczy ciemno jak w d...użej paszczy smoka, a tu mamy półmrok.

- no i logika - ten domek stał tylko w nocy, w dzień znikał, tak wynika ze zdania.

- dwa razy "znajdował" zdzierżyłem, ale tego juz nie "W pomieszczeniu mieściło" - pomieszczenie zawsze coś mieści, takie ono już jest z natury.

- "Tę sławę i popularność zawdzięcza on" - niezręczność, powinno być "zawdzięczał" albo "zawdzięcza" bez "on". Natrętne dodawanie wszelkich on, ona tak dalej to jedna z bardziej wkurzających manier pisarskich, bo dotyczy rzeczy nie mających duszy, a traktowane sa przez to jak osoby. Pomijam już koślawy rytm takiego zdania. Nie wiem skąd się to bierze, ale chyba za dużo słuchacie tak zwanych dziennikarzy z tivi, bo oni nadużywają tego.

- "Tańczyła co wieczór jeden lub dwa tańce, późno w nocy." - jednośc czasu zawalona, a to podstawowy wymóg. wieczór to mimo wszystko nie noc, zwłaszcza, że w domysle jest późna raczej pora nocy.

- "mała grypka mężczyzn" - no tak, jesień w końcu mamy ;)

- "Miał on około czterdziestki, mimo to widać było, że dba o siebie. Wyglądał na człowieka w sile wieku" - ehhh, skoro wyglądał na siłe wieku, to raczej nie wyglądał, że dba o siebie. Wyglądał staro poprostu.

- drogi autorze - nawet nie chce mi się wyliczać powtarzające się wyrazy.

- "był wychowywany na salony i dwory" - nie rozumiem. Miał być księciem ale zła cyganka podmieniła go w beciku czy był wychowywany na salonach i dworach?

- "arabskich spodni" - kraina na lewo od Tolkiena i na północ od wiedźminalanda?

- Nie wiem, czy warto było się męczyć by przeczytać na końcu to, czego i tak się spodziewałem. Ale nie o to chodzi. Nie ma w tej opowieści klimatu. Własciwie to nic się nie dzieje... No i te opisy. Na razie nie wystawiam oceny.

No, przeczytałem. I gdyby nie spora liczbą błędów, nawet piątkę mógłbym wystawić. Lubię opowiadania z klimatem, niekoniecznie z akcją. Niestety, jest naprawdę dużo błędów (te najbardziej widoczne wymieniam poniżej), a i styl jest lekko mówiąc taki sobie. Czwórka jednak będzie.

"Wyglądał na człowieka w sile wieku, dość przystojnego i bardzo bogatego" - Można wyglądać na dość przystojnego? Można być przystojnym lub nie. Bo co? Ktoś wygląda na przystojnego a tak naprawdę nie jest przystojny. Niby możliwe, czary jakieś czy cuś takiego, ale mi to nie pasuje...

"Podniosła swoją głowę" - Wystarczy podniosła głowę.

"Nigdy czegoś takiego nie widział w życiu" - w życiu niepotrzebne.

"Nie prowadzi handlu z żadnym z większych ośrodków handlu" - Widać powtórzenie?

"Spędzili razem noc. Rano poszli razem na śniadanie, później przechadzali się razem po mieście." - 3x razem

"To klejnoty rodzinne" - Tak mi się jakoś śmiesznie skojarzyło :)

"Gdy zawrót miną, zamkną skrzyneczkę" - w całym tekście są błędy w czasownikach w czasie przeszłym, ale tutaj widać to aż za bardzo. Powinno być ł na końcu.

Poza tym nie pisze się w tedy, tylko wtedy

Gdybym miał opowiadanie oceniać, (a tego, mimo wszystko, nie uczynię), to wystawił bym słabe cztery z tendencjami na mocna trzy. Bo troszkę rażą liczne błędy wymieniane przez mych przedmówców, a i natura imć panny Reszy jest podana dośc łopatologicznie, co sprawia, że już od 3/4 opowiadania mozna się zorientować, że szczęścia to ona kupcowi nie da...
Ale ogólnie jest całkiem, całkiem nieźle.

No, dobra, dobrze opowiedziana historia.
Farmerusie, jak już ruszy wydawanie kluczy, musisz szybko wciągnąć swoją siostre do Jaskini! I nie dać jej uciec!

Świetny rozdział:)

Poprzednie troszkę mnie znużyły, ale ten przeczytałam z naprawdę dużym zainteresowaniem.
Jeśli kolejna część utrzyma ten poziom to ocena pójdzie w górę :)

Jako, że jestem pierwsza to może powytykam błędy :)

przedpołudnia mnisi, ubranych - ubrani
był Olito. Był starym - tego powtórzenia trzeba się pozbyć :)
Jeszcze dziecięca twarz i brak pomarańczowej szarfy również go zdradzał. - w powiązaniu ze zdaniem poprzednim brzmi to trochę niepoprawnie... "Zdradzały go jeszcze dziecięca twarz i brak pomarańczowej szarfy"
jakie zajmuje miejsce - zajmuję
Nie długo się dowiesz - niedługo
Niedługo się wszystkiego dowiesz o mnie co będziesz chciał - "Niedługo dowiesz się o mnie tego (wszystkiego), co ..." (choć sama nie wiem czy podałam poprawny przykład;)
znowu wywołało - wywołała
czym się zajmuje - zajmuję
Ludzie zjeżdżali - zjeżdżają
prośby się wnosi czy wznosi?? :)
w śród cichości pól - wśród
żebym nie zapomniała - w tym fragmencie rzuciły mi się w oczy liczne "móc" :)
Była to ogromna budowla, z licznymi wieżami oraz ogromną, złotą kopułą - powtórzenie
w śród szmaragdowej zieleni - wśród
Czuło się tu pewną podniosłość, w tym mroku zalegającym boczne nawy, w tym barwnym świetle z witraży oświetlającym wnętrze, ołtarz na którym płoną święty ogień. - to zdanie jest niezrozumiałe...(przynajmniej dla mnie:) chodzi o ten ostatni fragment z ołtarzem
to nie mały zaszczyt - niemały
Jednocześnie tysiąc głosów podjęło litanie śpiewnymi głosami - hmmmmm....:)
gdy stało się coś niesłychanego - też hmmmmm...:)Nie uprzedza się czytelnika o czymś niesłychanym...
* tym razem w oczy rzuciło mi się zamiłowanie do wyrazu "jakiś , jakaś"
gdy dowiedział się, że jest w ciąży, uciekł - to zdanie mnie rozbawiło... przez moment pomyślałam o marynarzu w ciąży :)chyba lepsze będzie określenie "że (dziewczyna) jest z nim w ciąży"
Zaległa cisza, tylko wieczny chór i rozdzierający duszę szloch zakłócał ten spokój - jakoś to nie mogła być cisza, skoro tak wiele ją zakłócało...a przy okazji "zakłócały" :)
biegła w stronę ołtarza i Przewodniczącego starszyzny wśród klęczących Mnichów Miłosierdzia - trochę nielogiczne.."...i Przewodniczącego starszyzny, klęczącego wśród .."
Dopiero słodkie tony Nadzieja obudziła odrętwiałych kapłanów - "Dopiero słodkie tony Nadziei(?) obudziły..."
W tedy - wtedy
o uzdrowienie dla ciebie - tak trochę to wygląda jakby mieli ją uzdrawiać...
Powiedział do mnie, że nie - "Powiedział mi.."
Zrobiła krótką pałze, by - ta "pałza" ..może lepiej "Przerwała.."
bezdusznego dusigrosz - dusigrosza
świątobliwości został ułożony ta sztywna - została ułożona

pełna ufności w miłosierdzie Berjana i desperacji sytuacji w której - tutaj coś trzeba zmienić :)
poczucie winny - winy
W tedy Anali - wtedy
ruch w śród mnichów - wśród
najodpowiedniejszą osobę - osobą
które podły potem siekły - padły
Won stront i - tego rozszyfrować nie mogę ;)
Była blada i milcząc, tak iż tylko łzy sprawiały, że nie wyglądał jak martwa - "milcząca" , "wyglądała"
Ich postawy wyrażały to samo co resztę obecnych - "co u reszty obecnych"

Rzadko się zdarza, bym po przeczytaniu kolejnego rozdziału obnizył ocenę o dwa stopnie. Niestety tym razem po przeczytaniu czwartego (a w zasadzie drugiego, bo dwa pierwsze to nota redakcyjna i wstęp) rozdziału, tak zrobić muszę. Jezyk zrobił się sztywny, styl nieporadny, a wszystkie postacie zupełnie niewiarygodne.

Nadal jest dość sporo błędów, jednak teraz są to głównie błędy ortograficzne i stylistyczne. Wybitnych błędów gramatycznych i logicznych nie zauważyłem. Ocenę utrzymuję, a opowieść zaczyna mi się coraz bardziej podobać.

Niestety, ten rozdział jest ciut gorszy. Akcja mało wciągająca i przewidywalna, poza tym znowu dużo błędów. Oto część z nich:

"zadurzą koszule" - za dużą

"duł" - dół

"Ruszyła przed siebie nie oglądając się już za siebie." - 2x 'siebie'

"Czekała nasłuchując kroki za drzwiami" - kroków

"Kontem oka" - kątem

"Po tej szybkim przeglądzie" - tym

"zgłębić dyszę" - duszę

"ale nic nato nie mogła poradzić" - na to

"a ma tylko na nie jeden dzień" a ma na nie tylko...

"lub w ręcz nie o ten odcień chodzi" - wręcz (takie błędy występują również w innych fragmentach tekstu. Wręcz, wtedy itd. pisze się razem).

"pluną jej w twarz" - plunął

"nastała grobowa cisz." - cisza

Ranek był piękny. - przypomniał mi się wiersz Cz. Miłosza, bodajże "Piosenka o końcu świata". Tam był podobny kontrast między pięknym dniem a okropnymi wydarzeniami...

"Teraz przez jakiś czas nikt nie będzie wiedział, gdzie jest, a to da jej czas." - 2x 'czas'

"nuż" - nóż

"Ranek był piękny." - przypomniał mi się wiersz Cz. Miłosza, bodajże "Piosenka o końcu świata". Tam był podobny kontrast między pięknym dniem a okropnymi wydarzeniami... To, oczywiście błąd nie jest :)

Ocenę, niestety, zmieniam na 3 :(
Kto wie, może po poprawieniu błędów... :D

Następny rozdział nieco lepszy niż poprzedni. Ale do doskonałości mu daleko. Tak na 3 i pół.

Pomysły masz dobre i całkiem zgrabnie wszystko opisane :) Tylko ta ilość błędów...
Ocena bez zmian czyli 4