Gorące Dysputy

Odkurzyć temat o Diunie by wypadało. Wszak to absolutna klasyka fantastyki.

Może ktoś jeszcze zapragnie ocenić postępowanie Thufira Hawata. Może ktoś doda słówko na temat świata wykreowanego przez Herberta.
Odnieść się do dodatków ze świata Diuny, na okazję ukazania się Dżichadu Bolteriańskiego można także. Owej książki nie kupiłem, choć prezentuje się pięknie. Obawiam się, że zniekształci mi obraz Diuny w pamięci. To już nie są wizje pisarza. Książka będzie nawiązywała do Diuny, ale oczywiście nie oczami F. Herberta, więc nie będzie to tym samym ten sam świat, który tak mi się spodobał.

Odkurzamy, Odkurzamy :) Bo właśnie wczoraj skończyłem czytać moją "konwentową" Diunę. Jestem jeszcze "na świeżo" więc mogę być nieobiektywny, ale książek chyba nie powinno się oceniać z perspektywy czasu, niejako z wyrachowaniem. Ale do rzeczy.
Wrażenia... no co tu dużo mówić - generalnie potwierdzające opinie poprzedników. Książka jest niewątpliwie jedną z tych, które to czyta się do późnej nocy bo nie sposób się oderwać. Sam boleję, że sprawy życiowe odciągały mnie od lektury nieraz na kilka dni. Jest też w tej książce coś co wywołuje - ciężko mi dokładnie sprecyzować - coś jakby głód. Pochłaniamy książkę całymi rozdziałami jednocześnie chcąc aby za szybko się to nie skończyło. A kiedy już przeczytamy ostatnie wiersze pojawia się jakby hmm... pustka. Trochę to może górnolotne, ale tak to właśnie odczuwałem kiedy wczoraj zakończyłem czytanie. Niewiele innych książek podziałało na mnie w ten sposób. Można to na pewno przypisać rozmachowi z jakim książka została napisana i który to naprawdę można porównać do Władcy Pierścieni. Świat przedstawiony zachwyca swoim bogactwem i zmyślnością. Widać, że Frank Herbert zanim zabrał się do pisania miał w głowie jasną wizję tego wszystkiego. Nie mam na myśli samej tylko przyrody, ale min. zależności polityczne czy motywy religijne. Nawet taki drobny element jak "przedmowa" do każdego rozdziału pióra księżnej Irulany przyczynia się do budowy tej otoczki ogromnej całości. Można to również dostrzec w charakterystyce bohaterów. Postacie są na tyle barwnie skonstruowane, że każda ma swój niepowtarzalny wizerunek, ale jednocześnie nie są swoimi cechami jakoś przeładowane, a przez to nierealne. Wszystko składa się na to, że w trakcie czytania powoli acz nieustannie zatapiamy się w fabule.

Na pewno sięgnę po kolejne tomy z cyklu. Co prawda zauważyłem, że generalnie większość z was postrzega kolejne części jako nie tak dobre, ale mimo wszystko spróbuję. Nie wiem jeszcze kiedy, ale na pewno kiedyś :)