Gorące Dysputy

Swego czasu przeglądałem różne strony poświęcone systemom rpg i sporo informacji, które podał mój poprzednik było tam zawarte. Mam zbliżoną wizję czarnoksiężnika. Jednak, jak do tej pory nie natrafiłem na wiele książek, w którym czarni magowie opisywani byliby w podobny sposób. Albo ukazywani są tylko z jednej strony, jako szaleńcy i ludzie skrajnie niebezpieczni i źli, wrogowie cywilizowanych ludzi, albo nieudacznicy, których łatwo jest pokonać, jak to za każdym razem czyni Mordimer Piekary.

Według mnie jest to głupi sterotyp, bo niby dlaczego magowie mogą być żłi i okrutni, a będą postrzegani o wiele lepiej, niż czarnoksiężnik, który będzie pomagał ludziom...
Ja taż będę poszukiwał takiej książki, aby udowodnić, że czarnoksiężnicy nie są żłymi ludźmi...

Ja taż będę poszukiwał takiej książki, aby udowodnić, że czarnoksiężnicy nie są żłymi ludźmi..

Bywają też złymi ludźmi. Tylko prawda jest taka, że w literaturze opis czarnoksiężnika jest stereotypowy. Zawsze jest to złoczyńca, albo złoczyńca nieudacznik (gargamelowaty trochę). A mi brakuje literackiego spojrzenia na czarnoksiężników, obrazu świata z ich perspektywy, dlaczego wybrali taką profesję, jakie są ich cele, pomijając oczywiście standardowe, zdobycie władzy nad światem czy nieśmiertelności, czym zazwyczaj się zajmują w stereotypowym potraktowaniu.

Kiedyś zastanawiałem się, czemu ludzie (i nie tylko) wybierają karierę czarnoksiężnika. Ostatecznie bardzo ryzykują. Zastanawiało mnie, czemu ciemna droga jest tak popularna. Ostatecznie czarnoksiężnicy są bardzo potężni i oczytani. Dziwne wydaje mi się to, że czarna magia zdaje się być potężniejsza od tej białej.

Biała magia jest w pewien sposób ograniczona, nieważne czy etyką, czy zasadami bóstwa. Czarna magia jest dla osób poszukujących siły, mocy, potęgi.

Ciekawa wizja czarnoksiężników jest u Rafała Dębskiego. W powieści Czarny Pergamin. Po wielkiej wojnie kiedy magowie rozpętali kataklizm w wielu krajach magia została zakazana. Inne zobowiązały się do stosowania magii jedynie w swoich granicach. Tak powstały tzw. państwa Bezmagii oraz królestwa magiczne, jak Halaria, będące siedzibą czarnoksiężników.
Tam nie tępi się czarnych magów, przeciwnie stanowią arystokracje wśród społeczeństwa. Są potężni, ich los związany jest jednak z losem zwierząt. Czarnoksiężnik musi, by przedłużyć swe życie, zakląć część swojej duszy w duszy zwierzęcia. W ten sposób, dopóki ono żyje, żyje czarnoksiężnik. Magowie wybierają zazwyczaj jednorożce, które żyją w niedostępnych górach i trudno jest je złapać. Co jakiś czas muszą udać się na poszukiwanie owego zwierzęcia i odnowić zaklęcia.

Ale traktowani są pozytywnie, co mi się spodobało. I są wierzący! :) Dębski łamie stereotypy.