Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

...I wtedy Kordan zaśmiał się. Wstał i pokazał Kameliaszowi swoją ranę. Bazaltowy człowiek mało nie podskoczył z wrażenia kiedy zobaczył jak pod skórą Kordana błysnęła stal.
- Implanty bojowe typu FENIX - zaśmiał się Kordan - Brimstone już poznał ich użyteczność... Ty też poznasz
Już chciał zaatakować gdy Kordan odparł jego cios mieczem a następnie uderzył go w ramię obuszkiem tomahawka. I znowu odgłos łamanych kości rozległ się po arenie... Kameliasz zawył z bólu ale nie zamierzał łatwo się poddać. Z szybkością błyskawicy pchnął mieczem w Kordana, ale ostrze zsunęło się po pancerzu. Półtrup złapał półprzytomnego z bólu i zdziwienia oponenta za szyję i uniósł go metr nad ziemią. Kameliasz zaczął wierzgać. Kordan cisnął nim na drugi koniec areny. Tłum widzów obstawiających za orkiem i półnieumarłym zaczął wiwatować. Bazaltowy człowiek próbował się podnieść, gdy nagle potężna kupa kości upadła na niego.
- Czyń honory - Powiedział ork strzepując resztki mączki kostnej z dłoni.
- Cała przyjemność po mojej stronie - odrzekł Kordan
Podniósł włócznię i podbiegł do agresorów. Wbił jej błyszczący grot w sam środek stosu kości. Spod resztek regenerującego się stwora usłyszeli stłumiony krzyk. Gdy Kordan wyjął włócznię, cofnął się. Stali z Nekrosem i czekali co się dalej stanie...
- Jak myślisz co ci oderwie i spali? - zaśmiał się Nekros
- Pewnie wymyśli jakiś fortel na moje FENIXy... A tobie?
- Jak mnie tknie to mu zrobię nowy otwór w ciele...

- Ciekawa persona z tego Kameliasza - Powiedział Nekros
- Tja... Kasowałem już dziesiątki takich wyskrobków, którzy utrzymywali że są Albo niezwyciężonymi wojownikami albo przerażającymi czarodziejami znanymi na całym kontynencie...
- No w sumie ja też mam kilku na sumieniu - Ork pozwolił sobie na uśmiech i zapalił cygaro
- Zaraz co z tym bazaltem? Zasnął czy golemowi książkę czyta? - Zapytał Kordan
- heh... Nie jesteś zmęczony?
- Aktorstwo to najlepsza forma zmylenia przeciwnika. Kiedy symulujesz ból lub zmęczenie to wrogowie zaczynają być mniej uważni... A ja mam jeszcze tyle pomysłów - Zaśmiał się zapalając papierosa - W sumie to ciekaw jestem jaki będzie wynik.
- Nauczony doświadczeniem z przyb(ó)dówki gildii magów to albo skończy się remisem, alko nas rozdzielą.
- No to nic... Czekamy - Powiedział Kordan zaciągając się dymem.

Kord, "pół" piszemy łącznie z większością wyrazów: półnieumarły, półtrup itp. I co znaczą dwa posty pod rząd? Uzywaj opcji edytuj - Sul

- Kordan, tak się składa, że wygrałeś tylko dzięki mojemu "i wtedy...". Takto leżałbyś na ziemi w 6 częściach. - wysapał Aries spod golema. - Niech ci będzie. Wygrałeś. Niechętnie to przyznaję, ale wygrałeś.
...
I nie jestem niezwyciężonym wojownikiem, tylko aroganckim ćwierć-smokiem.
...
Któs może zawołać magomedyka?

- I koniec! - Daeva skinął na Brimstona, który gwizdnął gwizdkiem sędziowskim. - Zwyciężyli Nekros i Kordan! Wielkie brawa dla zwycięzców! - Rozległ się ogłuszający aplauz publiczności...

... - Aries zaczynał rzęzić. - A magomedyk?

Robal słysząc skomlenia Kameliasza, który nie mógł się doczekać magomedyka, zszedł do niego. Mistrz uczył go dosyć sporo o leczeniu różnych typów ran. Nie tylko za pomocą ziół, ale także za pomocą modlitwy. Cokolwiek miało by to drugie znaczyć.
-A więc, co Ci się stało, Kameliaszu? Trochę się znam na leczeniu, może zdołam Ci pomóc, zanim magomedyk, którego chyba jeszcze nie ma, przyjdzie.

- Jakbyś nie zauważył, mam w brzuszku dziurkę wielkości dużej butelki. - Choć był trzy ćwierci do śmierci, Aries nie pozbywał się ironizmu. - Dasz radę to naprawić?

Natychmiast obok leżącego Kameliasza pojawił się Daeva. Pstryknął pazurami. Kameilasz utracił swój nowy nabytek dziurny, ale nie przestawał ciężko oddychać.
- Mam nadzieję, paladynie, że pomożesz mi go przetransportować w jakieś bezpieczne miejsce?

-Hmm.... Szybko naprawiłeś defekt wizualny, ale Aries długo jeszcze będzie odczuwał ból - powiedziawszy, wyciągnął nie wiadomo skąd niewielką buteleczkę z zielonym płynem.
- Weź to. Na bazie ziół, ale dosyć 'trudnych do przyrządzenia'. Zmniejszy ból i pozwoli na szybsze jego zanikanie. Gol - zawołaj Brima z jakimiś noszami, przeniesiemy go...

Brimstone pojawił się znikąd, trzymając wielkie nosze. Po chwili ćwierćbazaltowy smok leżał na noszach, a Daeva z Robalem przenosili poszkodowanego do ambulatorium arenowego. Tam trafiali wszyscy ci, którzy ucierpieli poważniej w starciach. Czekał tam już lekarz - Istota kiedyś wyrysowana przez Gola. Dokładnie zbadał Ariesa i nakazał mu, by ten przez dwa tygodnie zażywał tabletki na ból brzucha, ewentualnie na wzdęcia - dwa razy dziennie, rano i wieczorem.

W szpitalu zjawił się Kordan:
- Taaa... Jasne - Zarechotał Kordan słuchając wymówek Kameliasza - Tak się tłumacz... Kameliaszu prawdziwego mężczyznę poznaje się po tym jak skończy a nie jak zaczyna. Tłumaczenie że dałeś mi wygrać jest do prawdy zabawne... Jeśli chcesz to gotów jestem na rewanż... I jeszcze coś. Jak ktoś padnie to go dobij, bo tylko martwi nie strzelają w plecy... Przyznaję że miałeś swoją szansę ale jej nie wykorzystałeś. Tyle w tym temacie, zdrowia życzę.
- Idziemy na piwo? - Zapytał Nekros
- Idziemy - Odrzekł Kordan

Przechadzający się po arenie Deava zobaczył coś niezwykłego. Mianowicie, ujrzał słynny topór Groma Hellscreama, Gorehowl, lecący w powietrzu. Więcej, broń przepołowiła latającego czarta. Z gór cień rzucał olbrzymi rok. Z nogi ptaka na linie zwisał łowca demonów. Zielony Mściciel spokojnie zeskoczył, otrzepał się z piachu i poszedł po topór. Dla pewności przebuł demona przy pomocy Ciosu zza Grobu.
- Cześć i czołem! Są jakieś wolne miejsca?
- Oh, dla ciebie i każdego innego wojownika znajdą się zawsze.
- Dzięki, Brim. Macie tu sztukę złota, powywieszajcie plakaty i różne takie. Ja zajmę się treningiem - powiedział ork i zaczął zataczać kółka po arenie.

Daeva obserwował z ukrycia, jak Hellscream niszczy kolejną iluzję, po czym jak gdyby nigdy nic idzie sobie spokojnym krokiem. "Coś trzeba będzie z tym zrobić. Nie może być tak, że sobie niszczy, co popadnie. Na razie będę mu się bacznie przyglądać...", pomyślał demon. Ruszył wolnym krokiem w kierunku wyjścia. Jednakże usłyszał coś ciekawego. Mianowicie - Grom Hellscream chce walczyć u niego na arenie. Cóż za ironia losu! Daeva ruszył nieco wolniejszym krokiem, myśląc o czymś...

- Golemie. Nie wydaje mi się aby wysługiwanie sie iluzjami było dobrym pomysłem. Gdyby Hell zaczarował swoja broń Tomhetem to ucierpiałaby i Twoja iluzja i Ty...- Powiedział Kordan z trybuny.

- Bądź spokojny. Magia spirańska jest nieco inna niż klasyczna. Działa na nieco innych zasadach i potrzebny jest inny sposób, by przełamać właściwe zaklęcie... - Daeva lekko się uśmiechnął, po czym ruszył dalej.

-Może się ktoś wreszcie ruszy i ze mną zawalczy? - Dało się słyszeć pomruk z kąta sali. Ciemna postać odbiła się od skalnej ściany, splotła ręce za plecami i dotkneła głową stóp, dając pokaz niezwykłej gibkości. Wyjeła z pochwy miecz, o konstrukcji zbliżonej do tej co katana, wykonany z idealnie oszlifowanego diamentu. Wszyscy cofneli się oszołomieni blaskiem promieni księżyca odbitych od miecza. Adusia jak nigdu nic wyjeła jedwabną chusteczke i zaczeła go polerować.

W głowie Daevy po raz en - ty odezwał się dzwonek pomysłu. Podszedł do Adusi wolnym krokiem. "Hmmm... Hells może nie chcieć walczyć z kobietą. No nic, muszę go spytać.", pomyślał. Demon pobiegł szukać Hellscreama. Znalazł go na środku areny, gdzie ork wywijał młynki swoim toporem. Daeva podbiegł do łowcy demonów wolnym truchtem, po czym zapytał:
- Łowco demonów, jest chętny do walki z tobą. Problem w tym, że przeciwnik jest kobietą. I teraz nie wiem, czy przyjmiesz wyzwanie...

-Hmmm a może ja bym się zgłosił ? - Powiedział Kordan chcąc, już dobyć miecza, gdy nagle przyleciał do niego sokół z wiadomością przytwierdzona do grzbietu.
Półnieumarły rozwinął pergamin i zaczął czytać. Po zapoznaniu się z treścią, westchnał i schował broń.
- Wybaczcie ale potrzebny jestem w Nevendar, wrócę może za dwa tygodnie - Po tych słowach opuścił teren kotliny.

Hellscream zniszczył już wszystkie iluzje. Spojrzał na Adusię i splunął na ziemię.
- My, orkowie, nie boimy się żywych wrogów. Ale nasze topory nie mogą wyrządzić krzywdy bezcielesnym duchom. Na szczęście, mój topór może! I na pewno ją wyrządzi! - ryknął Grom i rzucił okutą rękawicę. Po czym podniósł ją, bo jeszcze mu ukradną.

Do Kotliny Wojowników podszedł Jaskier. Zmienił się niezwykle. Na jego korze wyrosły ostre kolce, a na twarzy zakwitła zielona, bujna broda.
-Widzę, że Osadowe walki trwają w najlepsze. Chętnie przypatrzę się najbliższemu widowisku - walce Hellscreama z Adusią(o ile sie odbędzie...)!

Po czym dziwnie uśmiechnięty drzewiec usiadł sobie w bezpiecznym miejscu, aby móc widzieć całą arenę.

Tymczasem Daeva wrócił na powrót do formy półbiesa. Lekko się zachwiał, po czym zaczął szukać Yennefer. Przy okazji wpadł na gremlina, który coś majstrował przy maszynerii.
- Silas, mogę cię o coś prosić?
- W czym rzecz, szefie?
- Czy dałoby się zainstalować takie urządzenie, które wykrywałoby myśli gości? Chodzi mi o to, żeby było względnie bezpiecznie - dla gości, wojowników... i dla mnie. - Ostatni zwrot padł do Brimstona z błyskiem w oczach, który znaczył: "Hells". Gremlin tylko uśmiechnął się kwaśno, po czym zaczął myśleć. Po chwili odparł:
- To jest możliwe. Potrzebuję jednak trochę czasu... Około 5 godzin.
- W porządku. Do tego czasu chyba nikt nikomu krzywdy nie zrobi... Mam nadzieję. - Ostatnie słowa znowu padły z błyskiem w oku, który znaczył ni mniej, ni więcej: "Chcę dożyć jutra!" Gremlin znów uśmiechnął się kwaśno, po czym wziął się za wykrywacz myśli.