Misterne Rękopisy

O w morde. Niezłe. To wino i ta opowieść. Nie daj waść zbyt długo czekać bo nie zdzierzym. CO BYżO DALEJ ...

Oceny mówią same za siebe 3x6 i pierwsze miejsce w rankingu :)) BRAWO!!!

"Pierwszego orka zobaczyli przeskakując Iskierkę ? mały strumyk wijący się wesoło w pobliżu zachodniego skraju Puszczy. Przedzierał się przez zagajnik jakieś pięćdziesiąt metrów na lewo od nich. Niósł zająca..."

Do tego mam tylko małe zastrzeżenie. Nie jestem pewien czy ten temat już nie był kiedyś poruszany. Ale dla mnie dalej nie jest jasne kto(co) przedzierał(-o) się przez zagajnik.
Na razie dałem opowiadaniu 5 i mam nadzieję szybko ją zmienić na wyższą, jak tylko przeczytam ciąg dalszy :)

Wkrótce wrzucę pełniejszą ocenę, ale na razie generalna uwaga, która właściwie dotyczy większości autorów. Pierwszy odcinek piszecie długi, a potem jakieś ogryzki. To to nawet nie zasługuje na dalsze części. W tej akurat jest ich dziewięć, a jak to sobie wydrukowałem, to zajęło ledwie 4 karki (nienormalizowany druk). Ja wiem, że wena nadlatuje nagle, ale wstrzymujcie się panowie czasem przed publikowaniem od razu każdej myśli.

No narazie jak dla mnie to oceny mocno przereklamowały opowiadanie. Przeczytam je jeszcze raz bo albo opowiadanie jest chaotyczne albo mam kłopoty z koncentracją. Narazie nie wystawiam oceny ale była by dużo niższa od pozostałych. Poza tym naprawdę ułatwiło by czytanie łączenie rozdziałów jest ich za dużo i są za krótkie.

A jeśli mowa o czytaniu z komputera to czy nie można zmienić koloru czcionki bo przy tak długich opowiadaniach oczy się męczą.

Obiecałem to daję opinię.
W sumie to Bardowi należy się nagroda za uważne czytanie po sobie tego, co napisał - brak literówek, jakichś nielogicznych przejść itp.
Druga rzecz - kontynuacja tego, co pisałem wcześniej. Po wydruku tekstu, a ja tak robie by sobie spokojnie w domu poczytać, brak jakiegoś oddzielenia "rozdziałów" wybija z rytmu i przyjemności czytania, gdyż nagle zastanawiamy się nad przeskokiem akcji.
Teraz moje uwagi do opowiadania. Sa dwie - jedna drobna druga poważniejsza.
1. w zdaniu "I dlatego właśnie wtedy, w przerywanej tylko ciężkim, chrapliwym oddechem rannego ciszy" - ciszę warto przenieść przed przerywanej - lepiej się czyta.
2. Akapit o dwóch rasach co porozumiewają się telepatycznie napisany jest trochę niezręcznie, bo wynika z nigo, że wczesniej rasy nie mogły sie porozumieć, bo nie myślały - taki jest sens "Myśl wyeliminowała te barierę". Nic odkrywczego, bo tak juz jest na tym świecie. Wiem co masz na myśli, ale to nie wynika z tego.
I to wszystko.

"Taramis i Valanis skoczyli w lewo zataczając dwa przeciwne półkola." - skoro zataczali 2 przeciwne półkola to chyba jeden powinien skoczyć w lewo drugi w prawo, albo czegoś nie rozumiem.

Ponadto zauważyłem 2 miejsca gdzie chyba powinien byc przecinek, ale nie będę zawracał Ci tym głowy, chyba że chcesz :)
Ogólnie opowiadanie bardzo dobre i czekam na ciąg dalszy.

No to nocka stracona
ale za to dalszy ciąg opowieści już dostępny.
Przyjmuję oczywiście wszelkie uwagi. Ciekawe jakie będą reakcje na dość nietypowy sposób narracji w ostatnim rozdziale :)

Wykonałem też mały zabieg idąc za sugestiami Grenadiera i Coltaina:

- żeby uniknąć króciutkich "rozdziałów" pogrupowałem i połączyłem niektóre razem i obecnie pierwsze 3 rozdziały zawierają całą poprzednią treść (9 rozdziałów). Rozdziały 4 i 5 są całkowicie nowe.

- zmodyfikowałem kolejność poszczególnych odsłon aby chronologia wydarzeń była łatwiejsza do uchwycenia. Teraz są w zaadzie dwa wątki czasu, które sobie płyną liniowo, przeplatając się. Poprzednia konstrukcja była faktycznie nieco przekombinowana...

Jeszcze mała prośba:
Z tego wszystkiego będzie baaardzo długa (o)powieść więc jeśli kto czekał z oceną aż zostanie ukońcaona to proszę, żeby nie czekał dalej tylko ocenił już teraz. Pomożecie mi chwycić, czy coś jest jeszcze nie tak a po publikacji następnych części ocenę możecie zawsze zaktualizować...

Ork był trupem zanim policzylibyśmy do dziesięciu.

Ja bym napisał: zanim piliczyliśmy do dziesięciu.

Kontynuacja bardzo mi się podoba, po wprowadzeniu imion bohaterów łatwiej jest się orientować w akcji.
Ale nie jestem pewien, czy imiona jaskiniowców są najbardziej odpowiednie.
Z pewnością są to ksywki wielkich wojowników czy minstreli, ale prawde mówiąc jak czytałem to się zacząłem śmiać. Nigdy bym nie wpadł na to, że te postacie można połączyć z tymi osobami. Sama pisownia i wymowa też mi nie pasuje do języka fantasy. Jak dla mnie przez ten zabieg opowiadanie straciło na powadze.
Chyba, że ten zabieg jest po to, żeby opowiadanie trafiło do zbiorku "Opowieści z Jaskinii Behemota" i przedstawiało jakoś naszą brać...