Misterne Rękopisy

Niech za mój komentarz do wiersza "Szczęście" wystarczy cytat z Wandy Chotomskiej:

>>"Ale draka!" - mówi porucznik Żbik z eM O. -
"I w dodatku szalenie mi to coś przypomina.

Tylko nie wiem co!"<<

Po wielu przymiarkach, nareszcie podchodzę spowrotem do tego tomiku. W końcu z grubsza nadrobiłem bowiem zaległości i dlatego teraz siedzę i czytam:

bojaźń

Cóż. Wiersz o strachu, który prędzej czy później dopada każdego z nas. Niestety. Tego, czy jest on uzasadniony czy nie, nie wiemy. Mamy wątpliwości. Więc nie jesteś osamotniony Faramirze.
Ogólnie, zarówno tematyka jak i wykonanie (jeno czasami, zdania są trochę toporne, ale to nie przeszkadza zanadto) stoją na bardzo wysokim poziomie. Tak trzymać...

patrzeć w niebo

Lekkie obnizenie lotów. Temat dobry i znajomy (niebo potrafi być zaiste piękne i dostarcza prawdziwie niezapomnianych widoków - zawsze niepowtażalnych) - co w tym przypadku, oznacza: "dobry".
Jendak z wykonaiem ciut gorzej. Jak dla mnie, trochę nietrafny dobór słownictwa i kilka "dziwnych" zdań i sformułowań. Wybacz, ze nie podam szczegółów, ale nie potrafię. To takie moje ogólne wrazenie. Jednak, nie przejmuj się, tymi uwagami, gdyż w skali osadowej liryki, wiersz ten i tak obejmuje wyżyny...

inni

Przesłanie podoba mi się. I jest niestety prawdziwe. Cóz, tacy jetseśmy.
Do wykonania większych zastrzeżeń nie mam. Może tylko to, że za pierwszym czytaniem, nie wszystko zrozumiałem (ale to się u mnie często zdarza w przypadku liryki :-) ).

szczęście

...nie wiem co napisać...

Siedzę juz dłuższą chwilą i nie mam pomysłów na komentarz. Nie dobrze, nie dobrze, skoro żadnego sowa wykrztusić nie mogę. Echh...
Bywa i tak, dlatego ograniczę się do jednej linijki:

Przejmujące, wzruszające, skłaniające do pomyślunku nad swym życiem. Bravo.

Ogólnie:
Bardzo mi się podoba, zarówno całość, jak i poszczególne części (zwłaszcza ostatnia). Ocenkę (5+), bez dwóch zdań utrzymuję. Chmmm... To chyba byłoby na tyle.
Życzę sukcesów w dalszym pisaniu.

Pozdrawiam serdecznie.

Far, dużo już Ci w mejlach o tych wierszach pisałem. Szerszemu gronu powtórzę więc tylko myśl przewodnią moich opinii:

"Bardzo. Porządna. Poezja."

Mocne cztery :)

Kolejnych? Wierszy? Aaaaaaaaaaach!!!

;)))

Uwaga mała do wiersza "Ucieczka".

Jedna zwrotka jest tak długo, gdyż było w niej zbyt wiele przerzutni, spowodowanych chęcią zachowania rytmu... Ale mam nadzieję, że nie itrudni to czytania...

Może miłego, może nie...

No niestety, forma nieco kamienista.
Trudno się skupić na treści.
Ale może to dlatego, że jestem niewyspany?

Hmmm... Najpierw czytałem zgodnie z rytmem i odpowiednio akcentując sobie każdą końcówkę wersu. Jednak przy trzeciej strofie zrezygnowałem z takiej formy przekazu i zacząłem od początku. Tym razem nie łamałem sobie głowy układem wersów, tylko skupiłem się na całych zdaniach. Od razu poszło lepiej :D. Co prawda utwór wygląda wtedy bardziej jak biały wiersz, ale mi to nie przeszkadza... Lubię i taką poezję. Przemawia czasami o wiele silniej niż ta zawarta między rymami...

Hmmm... Widzę, że miałeś jakieś naprawdę niemiłe refleksje kiedy pisałeś "Ucieczkę". Mam coś w podobnym klimacie tylko bardziej dosadne, może Ci się spodoba. A może nie? Nie każdy lubi białe wiersze...

Kres

Krzyk rozpaczy odbija się echem duszy
Wiotczeją ponaprężane mięśnie
Miękną odwapnione kości
Żyły płoną piekielnym ogniem

Serce gaśnie szalonym rytmem

Tylko mózg przyjął wszystko ze spokojem
Wszak planował to wielokrotnie
Powoli sabotował całe ciało
Aż uśpił jego czujność

Jedynie płuca podjęły wściekłą próbę
Walcząc na z góry przegranej pozycji
Lecz ich opór został zawczasu przewidziany
I stłamszony sznurem zaciśniętym na krtani

PS. Zapomniałem chyba dodać, że mi się "Ucieczka" podoba...

ucieczka

Ciężki kawałek liryki. Tak treść jak i forma nie ułatwiają czytania. Ale ogólnie jest dobrze (kiedy się je rozpatruje osobno, są bardzo dobre, jedynie razem nie wspólgrają zbyt płynnie).
Mimo, ze musiałem czytać kilka razy, coby zrozumieć :-).

Ocenki nie zmieniam.

Pozdrawiam

Noooo :) Zrobiło sie optymistycznie :)

Zrobiło się optymistycznie, choć wiersz ma dośc mroczny charakter. Charakter, który się Szanownemu Autorowi zbudowac udała, a to już jest duży plus. Pierwszy z plusów.

podoba mi się tez przesłanie, jeśli je, rzecz jasna, dobrze zrozumiałem. Ale wydaje mi się, że nie przekabaciłem go z byt bardzo, z czego zresztą się cieszę. A jak się ciesze, to drugi plus.

Poza tym, zauważyć to trzeba, dał się wreszcie Faramir namówić na stosowanie średniówki, cześć mu za to i chwała! :) Plus numer trzy, bardzo, bardzo dużo :)

A jeśli mamy trzy plusy, to - z pewnym wahaniem - ośmielam się piątkę mniej postawić. Troszkę naciąganą, troszkę na zachętę. Na zachętę, byś ciągle ze średniówką pisał. Czego Tobie i sobie życzę. :)

Pozdrawiam :)

No no no podoba mi się. A dlaczego mi się podoba? Bo jest mrrrrrrrrroczne ;]. A ja bardzo lubie wszystko co mrrrrrrrrrrrroczne ;]. Podoba mi się budowa wiersza, układ rymów i to, że są one niewymuszne.

Prosze mnie nie wyśmiać,jeśli zrozumię sens wiersza inaczej, niż powinno być. A więc według mnie cienie są to obawy i lęki, które ludzie dzięki swej wyobraźni potrafią zbytnio wygórować. Później okazuje się jednak, że ich lęki są łatwe do pokonania i wcale nie były takie straszne jak się wydawało ( tu porównanie do cieni rzuconych na ścianę, które mogą zniknąć, gdy tylko zgasi się zapaloną świeczkę ).

Za wiersz wystawiam 5.