Misterne Rękopisy

To mogłoby być wspaniałe, mocno psychodeliczne opowiadanie.
Niestety ma liczne błędy techniczne i językowe.
I brakuje mu dokończenia - choć nie jest ono koniecznie potrzebne.
Ocena (naciągana) dobra.

Witam!

Jeśli ten rozdział miał być początkiem opowiadania o mrocznej duszy ludzkiej i o złu które czai się w każdym z nas i czeka tylko, ażeby się uaktywnić (jak domyślam się tym zapalnikem były sny głównego bohatera) - to gratuluje pomysłu.

Natomiast przelanie tej koncepcji na papier zupełnie Ci nie wyszło. Styl i język są bardzo słabe i mało czytelne. Dialogi niedobre. Widać, że tworząć kolejne zdania sam pisarz zaczynał się w tym wszystkim gubić.
Zabrakło mu koncepcji - czego potwierdzeniem jest fakt, że mija już pół roku a kontynuacji brak. To jest najgorsze - bo można stworzyć nawet najbardziej "zamotany" rozdział wśród rozdziałów, ale potem w kolejnych trzeba umiejętnie rozwijać i wyjaśniać czytelnikowi ten splot obrazów, który ma miejsce na początku.
Tego nie ma. Jest jeden rozdział, który wygląda tak jakby był pisany na kolanie a każde zdanie wymyślane "na zawołanie".
Na drugi raz, jak urodzi Ci sie jakiś ciekawy pomysł w głowie to daj znać - ale sam nie twórz z tego opowiadania.

Pozdrawiam

Witam,

Autorze, wybacz - ale bardziej chaotycznie napisanej opowiastki w życiu nie zdarzyło mi się czytać. Nawet skomentować tego nie ma jak, bo zajęłoby to sporo czasu :/.
Dwa.

Pozdrawiam,
Hexe

Infantylna historyjka z lunatykiem w roli głównej. Językowo poprawnie z minusem za kolokwializmy. Akcja jest rwana, chociaż względnie spójna. No i, jak większość Pomiętych, kończy się zaraz po wstępie. Trójka... ale z plusem.