DO MIŁOŚCI

O! Miłości!
Iluż poetów o tobie pisało!
Iluż bardów o tobie śpiewało!
A ty jak ocean - niewyczerpana,
a ty jak przestworza - niezbadana
w swej wielkości.

O! Miłości!
Czynisz ty nieraz prośbom zadość,
dając szczęście, dając radość.
A nieraz cierpieniem okrywasz serce,
topiąc go w bólu, nurzając w męce
bez litości!

O! Miłości!
Bo ty nie znasz litości i jej nie uznajesz.
Każdym owładniesz, każdego dostajesz,
kogo dostać pragniesz. Czy pan to, czy sługa.
Każdego dostanie twoja "ręka" długa
w swojej długości

O! Miłości!
Każdemu ty inne oblicze objawiasz.
Z każdym inaczej się zabawiasz.
Każdy inaczej ciebie odkrywa
i tez inaczej ciebie przezywa
w swej odrębności

O! Miłości!
Przeto... pragnąć Cię? Czy bać się trzeba?
Czy ci zaufać? Czy żyć w ostrożności?
Odpowiedz!
O! Miłości.

*ten tekst został skreślony w 1989 roku i zamieściłem go bez przeróbek, o które aż się prosi.