SONETY BRAKADZKIE
SONET I

Strzeliste dachy mojej Bracady
widać z daleka. Śnieg na nich lśni.
A w dole cisza. Brak miejskiej wrzawy
i można by rzec - Bracada wciąż śpi.

Słońce już dawno w okna zagląda,
wszystkich stojących tu domów i wież.
Jakże bezbronnie ten gród wygląda.
Mylne pozory! Bo groźny to zwierz!

Wystarczy jedno magów skinienie.
Zadrży ziemia, ożyją kamienie.
I armia wielka do boju stanie.

Niebo przybierze barwę purpury.
Ogniste kule opadną z góry.
I po najeźdźcy nic nie zostanie.