Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Durin chwycił spoconymi łapskami za leżący na stole topór.
- Nieźle, nie spodziewałem się magi iluzji w wykonaniu Maga zagłady - powiedział do siebie krasnolud.
- Kordanie, później ci dam mój topór i postawię ci nawet dwa wina, ale teraz nie ma na to czasu - odpowiedział przyjacielowi.

Kordan nie odezwał się, tylko włączył detektor mocy, by dowiedzieć się czegoś o nekromancie.
- Leryn jeżeli ci to pomoże, ten nekromanta nazywa się Bazyleus. Jest specjalistą w dziedzinie iluzji i manipulacji umysłem...
- Milcz! - Warknęła jedna z Leryn i wypuściła w kierunku technika czarną strzałę.
Kordan nawet nie zdążył zareagować, bo wszystko działo się w ułamku sekundy. Magiczny pocisk przebił pierś technika. Krew i olej wylały się na podłoże. Ranny technik złapał się za ranę. Olej zaczął mu wypływać z ust. Po chwili upadł na kolana i z bolesnym jękiem osunął sie na ziemię...

Prawdziwa Leryn rzuciła się do przodu. Po chwili mruknęła coś i rana Kordana zaczęła się zabliźniać.
-Ty go trzymaj, Durinie! Będzie żył, ale pilnuj go - Poleciła. - A ja...
W jej dłoniach zjawiły się kule lodu. Po chwili druga Leryn wstała, a w jej dłoniach zjawiły się płomienie.
Nagle prawdziwa Leryn zaczęła mówić coś w nevendaarskim. Runy w dłoniach Nekromanty rozjarzyły się zimnym, czerwonym blaskiem. Po chwili uniosły się w górę i złączyły w jeden. Głos Leryn zaczął potężnieć. Nekromanta upadł, oślepiony blaskiem...

Krasnolud zaczął tworzyć na ziemi pieczęci ochronne a w nich jedną naprawczą. W tej chwili bohaterom nie zagrażała magia umysłu.
Do pieczęci zaciągnął Kordana, który po chwili się ocknął .Nie zagrażało mu już krwawienie.

Obraz przed oczami wynalazcy śnieżył. Dopiero stopniowa regeneracja wybudziła go z letargu. Szybko się otrząsnął, ale jego mięśnia odmawiały posłuszeństwa, a mechaniczne fragmenty jego ciała nie były w stanie utrzymać go na nogach. Zamiast tego postanowił inaczej pomóc Leryn. W momencie kiedy nekromanta był oślepiony, Kordan nabił mu krótkie spięcie, przez co mięśnie nekromanty zaczęły odmawiać posłuszeństwa.

- Leryn jedynym sposobem na pokonanie nekromanty, jest zamknięcie go w pieczęci.-krzyknął zmęczony utrzymywaniem pieczęci krasnolud.
- Co wy na to?- szybko zapytał

-Znakomicie! - Zawołała Leryn. Po chwili schyliła się nad Nekromantą i powiedziała cicho: - Widzę, że przybyłeś za mną... Szukasz mej potęgi?
Nagle uwagę wszystkich zwrócił run, połączony w całość. Po chwili znalazł się w pieczęci i znalazł w dłoniach Kordana. Leryn zostawiła nekromantę, któremu mięśnie nadal odmawiały posłuszeństwa - po czym weszła do pieczęci.
-Dziękuję wam - Powiedziała cicho. - A teraz, co z nim zrobimy? Co proponujecie? Pieczęć? - Usłyszała głos Durina. - To się może udać!
Wyczarowała drugą, po czym zaciągnęła tam Nekromantę.
-Ciężki... - Sapnęła. - No, to zamykamy!
Ponownie rozpostarła ramiona, po czym pieczęć, przy pomocy Durina, została ostatecznie zamknięta.

-Proponuje zamknąć go w antymagicznej klatce, tak jak to robią magowie z dalekiego Dolnowschodniego królestwa -Zaproponował Durin
-Co wy na to?-zapytał się

Kordan tępo wpatrywał się w miejsce gdzie jeszcze przed chwilą znajdował się nekromanta. Usiadł twardo na ziemi próbując złapać oddech. Wyjął z plecaka Psycho, Wygrzew, Menaty, Superstimpak i Jet. Wszystkie medykamenty wstrzyknął sobie, szybko przeganiając ze swego ciała ból, zastępując go nieprzyjemnym uczuciem podobnym do kaca. Po chwili zapytał:
- Chwila a ten to co za jed... - Nie dokończył bo potężna fala uderzeniowa porwała jego i towarzyszy dobre kilkadziesiąt metrów do tyłu.
- Hahahahaha- Zaśmiał się złowieszczo nekromanta - Na tylko tyle was stać?

-Antymagiczna klatka? - Leryn zmarszczyła brwi. - Niestety, nie znam tego zaklęcia, więc nie mogę go użyć. Mogę ci jedynie przekazać moją magiczną moc i energię, bo widzę, że ty jesteś wykończony.
Po chwili podeszła do Kordana i usunęła jego 'kaca', po czym stanęła obok zamkniętej pieczęci. - Co z nim zrobimy? Nie może tu wiecznie siedzieć. Zajmuje za dużo... miejsca.
Po chwili coś odrzuciło ją do tyłu.
-Ach! - Krzyknęła. Miała złamaną rękę. - On... Trzymajcie się blisko! On przenosi nas do królewskiego pałacu w Nevendaarze!
Dźwignęła się na nogi. Po chwili znaleźli się w pałacu... Siła zaklęcia nekromanty odrzuciła ją do tyłu, jednak wstała.
Ciąg nevendaarskich słów zlał się w jeden... Po chwili dołączyli się pozostali. Zaklęcie przybrało na sile. W końcu nekromanta powoli zaczął osuwać się na ziemię...
I zginął.

Krasnolud padł na ziemie nie mogąc już nawet nic z siebie wydusić, trzeba mu tylko teraz długiego odpoczynku.

- Leryn... - Powiedział z pewną nie pewnością w głosie Kordan - To jest Ashgan...
Istotnie - obrzydliwa kreatura stała nad nimi jak nad grobem i zapytała krótko:
- Skąd wy...
- Yyy...Ashganie... To ja Kordan Vikers. Pamiętasz?
- Miał sześć rąk.
- Ale już nie mam. Sikkim zrobił ze mnie półtrupa.
- Po prostu odejdźcie... - Powiedział Ashgan odsyłając ich z powrotem do przybódówki.

-No, w końcu! - Burknęła Leryn, lądując w Przyb(ó)dówce. - Skąd znasz Ashgana? Nie wiedziałam nawet, że Nekromanta w ogóle go zna! Myślałam, że Ashgan był w Szarych Graniach... - Usiadła na krześle. - W końcu się skończyło.

- Przepraszam że usnąłe... Ooooo, co się z wami działo?- zapytał Vokial wystraszony widokiem ran.

-Usnąłeś? Jakim cudem? - Leryn wytrzeszczyła oczy. Po chwili zwróciła uwagę na własne obrażenia. - O boże, jak ja wyglądam? - Przeraziła się. Przyjrzała się pozostałym. - Durin jeszcze leży? No nic to, damy mu odpocząć. Kordan chyba wygląda najlepiej, bo rany zabliźnione, itp... A co do przygody, to Nekromanta przybył i chciał zabrać Run.

- Nareszcie po wszystkim, a ja chyba naszej czwórce postawię po mocnym winku.-odpowiedział po odzyskaniu przytomności krasnolud.

- Nieumarli walczą z elfimi partyzantami. Dzikie elfy oblegały już Turanię i Svarte Troner. Pewnie Lord de Sejs kazał tam przesłać Ashgana bo spodziewał się ataku.
Kordan oparł się o ścianę i osunął na ziemię. Na ścianie pojawiła się plama oleju i krwi.
- To nic. Muszę po prostu włączyć panel naprawczy. - Po chwili pojawił się dwa mechaniczne czerwie, które zaczęły reperować jego uszkodzenia mechaniczne.

- Acha, a co do leczenia to się na tym bardzo dobrze znam. - powiedział Wampir i wyleczył Leryn i Durina. - No to jeden problem z głowy.- powiedział sam do siebie Vokial.

-Dzięki wielkie. - Czarodziejka odczuła wielką ulgę, gdy rany się zabliźniły po zaklęciu Vokiala.
Leryn sięgnęła do torby po butelkę.
-Herbatka ale - Powiedziała usprawiedliwiającym tonem. - Ktoś chce? I nie... Elfi partyzanci? Och, nie. Ja słyszałam, że król Jehaerys z Szarych Grani wystąpił na wojenną ścieżkę przeciwko Vocarowi z Nevendaaru... Ale elfy?

- Byłem tydzień temu w Nevendar, to sam widziałem. Wiem bo sam dowodzę jedną z chorągwi nieumarłych. Czarna rajtaria, tak się nazywa moja formacja. Poza tym Nevendar ma to do siebie, że tam co chwila wybucha jakaś wojna. Wiem bo się tam urodziłem.