Feniks

Pójdę na kraj świata
Mojego świata
Spojrzę za siebie
I odrzucę to, co zobaczę

I narodzi się feniks
I feniks narodzi się we mnie
Przekroczę świata kraj
I nie wrócę już

Zostaną tylko popioły
Zaś ogień zapłonie w mym sercu
Ogień, który nie zgaśnie
Który nie przeminie

Gdy przkroczę granicę
Moją granicę
Narodzę się znów
Choć przedtem zginąć muszę