Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Odetchnąwszy z ulgą ponownie wyciągnęła się pod drzewem. Miała za sobą długie dni... zaprawdę miła to odmiana.

Byle nie wyciągnęła 'charmonijki' pomyślał Tabris - Czemu nie było Cię, pani, tak długo? - powiedział głośno

Adusia odeszła, co Tabris powitał z ulgą. Wygodnie rozłożył się na trawie. Snuł dalej swoje rozważania o historii zakątka. W końcu zdecydował się spytać Sulię, czy może zryć teren zakątka pod badania archeologiczne. Prewencyjnie zmierzył najciekawszy kwadrat polany. Tak, to miejsce musiało kiedyś być budynkiem, Tabris czuł to ewidentnie....

- Oh, jej, Tabrisie gratuluję Ci...- W głosie Kordana można było usłyszeć lekki sarkazm - Wybacz mi złośliwość to przez tą substancję, za którą mi już wcześniej zwróciłeś uwagę. Wielce od niej dowcip rośnie.

Ynaf przysiadł przy polance.
-Trochę kultury. Przecież nie przyszliśmy się tu kłócić!- Rzekł do skłoconych towarzyszy...

//Cóż, Kordanie - powiedział pojednawczo Tabris - nie wiedziałem co to jest a hm, to może być tabaka, czy tak?// - Spytał się z nadzieją w głosie.

- Masz rację - Przytaknął - z dodatkiem wiśni i mięty, musisz kiedyś spróbować

Znalazłszy dogodne miejsce w malinowym chruśniaku, Tullusion rozłożył wokół siebie, na kształt wachlarza możliwości, starożytne białe kruki. Obok opasłych tomów grubymi nićmi szytych, stał dwór szlachecki na dwóch żerdziach i liściu stalowej magnolii przedziurawionym z lekką nutką dekadencji.

Tullusion zdecydowanym ruchem skreślił ostatni wers. Zbyt kolorowy. Jarmarczny.

Na polankę powolnym spacerkiem wkroczył Jaszczurzy Golem. Jak tu pięknie, pomyślał zrelaksowany. Miał za sobą parę utarczek w Greyhawku z tamtejszymi rdzewiaczami... O mało co nie pozbawiły go mieczy i twarzy. Gol pomyślał o swoich mieczach, z którymi nigdy się nie rozstawał - O mieczach Zero... Niegdyś wykute przez nieznane bóstwo, o mocnym, rdzawoczerwonym kolorze i białym pasie na obwodzie ostrza. Nigdy go nie zawiodły... No, ale przyszedłem tu odpocząć, a nie walczyć, pomyślał. Znalazł jakieś kawałek porośnięty mchem i rozsiadł się na nim wygodnie. Po chwili już drzemał...

Kordan wzniósł oczy ku niebu w nadziei że zobaczy tam swoich poległych towarzyszy. Poza kilkoma gryfami, nic nie pojawiło się na niebie...- Mam to gdzieś idę spać - Powiedział wygodnie rozkładają się na ławce...

Gol obudził się, gdy już było ciemno. Zamrugał. Boże, oślepłem, pomyślał. Jednak po chwil zorientował się, że po prostu jest już tak ciemno. Ech, która to godzina, pomyślał lekko zaspany. Wziął pergamin i pióro, po czym odszedł w ciemnościach...

Golem poczuł iż zahaczył o coś nogą.Po chwili usłyszał głos arcylisza:
- Dlaczego dzisiaj każdy wpada mi pod nogi?- Po tym retorycznym pytaniu, nie czkając na ripostę Jaszczurzego przysiadł obok śpiącego Kordana.Teraz było go widać dokładnie.Miał w ręku klucz francuski, w drugiej butelkę drogiego wina zwanego The Fog Of Dead , a pod pachą książkę Pułapki i plan wykopalisk jakie mają powstać w okolicy tej polany.Zwrócił się do pół biesa
- Mawiają iż noc jest siostrą bliźniaczką śmierci.Obie są równie piękne...

Pół - bies stał teraz lekko zaskoczony, przyglądając się arcyliszowi. Po co mu ten klucz francuski? I ten plan? Postanowił zapytać się o te dwie sprawy:
- Po co ci ten plan wykopalisk? Słyszałem , że Tabris zamierza stworzyć tu pozostałości po jakiejś bombie... Ale ty? Czy pod tą polanką znajdują się jakieś skarby, czy może zaginiona cywilizacja? - Ostatnie słowa wypowiedział już z lekką ironią - chociaż kto wie??? Może...:
- O czym traktuje ta książka?

-Utrata dłoni nie jest zbyt wygórowaną ceną za perspektywę poznania nowej cywilizacji.Wolę jednak odpędzić się od tych natrętnych kupców zwanych pułapkami.Oni właśnie są tematem tej książki.Niedawno zająłem się wykopaliskami w odległości ok. 1 km od Osady Pazur Behemota.Widząc jednak zainteresowanie osób, których nie muszę wymieniać, postanowiłem wymienić zdanie na ten temat.Napijemy się?
EDIT: 'Pół-bies' piszę się 'Pół bies'