Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Gremlin pojawił się w budynku. Od razu podszedł do tłumaczy runów.
- Szczerze mówiąc, to ja bym się zabrał do tego pojedynczo. O ile runy tłumaczy się tak samo, o tyle każdy interpretuje inaczej. Orkowie, akademie, nekromanci, sekty - każdy interpretuje to inaczej. Taka dobra rada. Zabierzcie się do tego pojedynczo - po czym gremlin wyszedł i oddalił się.

-No jasne - Powiedziała z ironią Leryn. - Jak Czarna Rajtaria, nie? Nie, nie mam tam krewnych. Ja nie mam rodziny. - Wzruszyła ramionami. - Tatuaż mam, bo, rzecz jasna, tam działam. A w tym runie... Dajcie mi go. Chyba wiem, co w nim jest.
Znikła we wnętrzu Przyb(ó)dówki...

- Znam członków tego bractwa, i wierzcie mi nie są podobni do Nekromantów. - powiedział Vokial i wstał z krzesła. - Różnią się tym że są bardziej okrutni i złośliwi od nas. Ale jest ich bardzo mało, więc nie są zagrożeniem dla nas. A co do runu to myślę że to służyło do komunikacji ich Bractwa, pewnie przykładało się go do znaku i u innych istot z bractwa wywoływało to jakiś skutek, może to być ból, zmiana koloru lub poświata. - skończył Vokial i znów usiadł na krześle.

-Ha! Im nic do runów, które mam. Zwłaszcza mój. Ja tam działam, ale tylko jako... no, można rzec, jako szpieg. Po prostu koszmar, dobrze, że to już się skończyło... - Mruknęła Leryn ponuro. - Na razie, jak mi powiedziano, zajmują się werbunkiem. Potem zamierzają włamać się do domu tegoż nekromanty - Machnęła runem - I je zabrać. A to, co na nich pisze... Powiedzmy sobie szczerze, lepiej nie wiedzieć, co tam wyprawiają. Nie potrzebują runów, by zadać ból, uśmiercić. To służy do komunikacji. Wówczas po prostu wąż zaczyna się poruszać i przekazuje wiadomość. Tutaj pisze... Że "brat Maric ma się stawić na Martwych Pustkowiach o świcie, wraz z nowymi akolitami."... - Mruknęła Leryn. - No fajnie. Przynajmniej coś wiadomo.
Usłyszała jeszcze Kordana.
-Rajtaria? Taaak, zaczynam się ich bać. - Uśmiechnęła się kpiąco. - Zresztą, widziałam jej metody walki. Cóż, może i skuteczne, ale na krótką metę... A więc to tyle? Chciałabym wrócić do swoich tłumaczeń... Albo nie, zresztą na mnie już czas. - Weszła do Przyb(ó)dówki, po czym skierowała się do stajni. - Wychodzę! - Oznajmiła, w ostatniej chwili przypominając sobie nakaz. Minęło kilka minut... Ogromny, czarny ogier wypadł ze stajni, unosząc na grzbiecie czarodziejkę, i znikł w wieczornym zmierzchu.

- Chcą zabić Nekromantę ?! Nie mogę na to pozwolić, muszę w tej chwili zawiadomić mojemu dorad... przełożonemu o tym! A tobie Leryn bardzo dziękuje za informacje o poczynaniach wroga. - powiedział wampir i teleportował się.

Do towarzyszy zbliżył się krasnolud. I z zaciekawieniem spytał, co się wydarzyło, że są tak zaniepokojeni.

- Właśnie, co się dzieje?

Kordan chciał coś jeszcze dopowiedzieć Leryn, lecz po chwili namysłu, postanowił się nie wypowiadać. Od razu rozpoznał, że nekromantka nie ma bladego pojęcia o militariach i wojskowości. Dopiero pytanie Laysandera wyrwało go z zadumy...
- Tak więc o co chodzi? - Powtórzył Laysander
- A nic takiego... Ja się zaśmiałem z bractwa "mhrocznej" ścieżki, to ta doczepiła się do mojej formacji wojskowej...

- Iście żałosne - rozległ się lodowaty głos. Po chwili zmaterializował się Nekros w pełnej krasie swego lodowego i mrocznego majestatu. Powiało chłodem.
- Ktoś wie kto to?! - spytał Kordan, celując jakimś wynalazkiem w przybysza.
- Jam jest Nekros, strażnik Tronu Mrozu.
- Dlaczego zawsze byłeś jednonogim orkiem? - spytała zdziwiona Leryn.
- Coż...to ja. Zanim umarłem. Teraz jestem...doskonalszy. Zresztą, przetłumaczyliście runy? - po tym pytaniu Lodowy Upiór wbił swe lodowate spojrzenie w zgromadzonych.

- Tak, tak, tak... teraz będziesz próbował nam wmówić, że jesteś niezniszczalny itp., prawda Nekrosie? - wtrącił Nuk. - Jak zwykle ktoś nagle znajduje jakiś potężny artefakt z "niewiadomokąd" i... JA też tak chcę. - wtrąciła pazerna mocy część duszy Nuka. W tym momencie w Przyb(ó)dówce pojawił się dziwny przedmiot.
- To, to... - rzekł zdziwiony Durin.
- Gacie Większej Mocy... - dodał Nuk - a może Większe Gacie Mocy? - po tych słowach mag ubrał się w magiczny przedmiot wątpliwego pochodzenia...

- Sprawdź tylko czy wszy nie ma - mruknął Nekros. - A co do mnie...cóż, Duszę Demona dostałem od mojego wodza jeszcze za życia. Byłem pionkiem w grze wielkiego Smoka Neltheriona, więc nie było to osiągnięcie. Wysłałem do osady moją "Żywą" projekcję, ale w końcu się do was przekonałem i oto jest prawdziwy Nekros - upiór na usługach Króla Lisza, jego ostatni i najpotężniejszy czempion.

- Nekrosie...- Kordan chciał skomentować co sądzi o przechwalających się czempionach, ale się powstrzymał - ...A z resztą... Poucz nas życia.

- Więc walczycie z tym bractwem? O, Większe Gacie Mocy! Ja mam Większe Skarpety Mocy. Nuk błagam daj mi je! Razem stanowią poteżny artefakt dzięki któremu nigdy nie jest ci zimno.

- Jak byś chciał to mogę cię przytulić - Zaśmiał sie Kordan - Satysfakcja gwarantowana.

Gol wolnym krokiem wyszedł z Przyb(ó)dówki i zlustrował sytuację: Jakiś upiór, Kordan, Laysander, Durin i Nuk. Półbies podszedł do upiora i powiedział:
- Hells nie będzie zadowolony... Został jedynym orkiem w Osadzie. Dlaczegoś od razu nie przedstawił się jako Czempion Króla Lisza, mroczny upiór pod postacią orka? Nie sądzę, żeby ktoś chciał cię unicestwić za samo istnienie, nieprawdaż? Chociaż może to i dobrze... W końcu każdy trzyma jakąś tajemnicę... - Oczy półbiesa zabłysły.
- A wracając do tematu: O co chodzi?

- W zasadzie, to o nic. Chociaż mówi się, że jak nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o pieniądze... A Nekros potrzebuje zgody Hella aby zostać "mhrocznym" czempionem?

- Pytam jescze raz, walczycie z tym bractwem? Przeglądałem te runy i zdaje mi się, że bractwo ma zamiar was pozabijać i zniszczyć przyb(ó)dówkę...

Nagle pojawiła się przed nimi Leryn. Była wściekła.
-Proponuję czytać ze zrozumieniem - wycedziła. - Jeśli nie zauważyliście, mnie tu już dawno nie ma. A raczej - nie było, dopóki mnie nie w(y)kurzyliście tym gadaniem. Kordan, mówię tu do ciebie. Przede wszystkim - ja zajmuję w tym bractwie podrzędne miejsce, właściwie po to, by móc szpiegować. Z Rajtarii się nie śmieję. I jeszcze jedno. Nie jestem nekromantką. A zresztą... Nieważne, jeszcze mnie poniesie. Żegnam. - Znikła.

- Błagam, o co chodzi z tym bractwem? Ludzie, nie słyszycie mnie? Proponuję Większe Nauszniki Słuchu.

Nekros zrobił krok w stronę Laysandera.
- Masz zadziwiająco niskie zdolności perecpcji...Ja sądzę, że Leryn określiła się co do runów. Rozpoznała je jako burzowe runy komunikacyjne Bractwa Czarnej Ścieżki. Owe bractwo to istoty złośliwsze i okrutniejsze od nekromantów. Rekrutują członków, by ukraść rzeczone runy. Hm...Chyba wszystko wyjaśniłem - Nkeros pokiwał parę razy głową.