Misterne Rękopisy

Ciekawe, na końcu odrobina czarnego humoru, ale do dwóch rzeczy się przyczepiam:

- ta sytuacja wydaje sie całkowicie nierealna, przyczyna walki jest śmieszna, a sam przebieg trochę sztuczny (wątpię, aby prawdziwi czarodzieje walczyli w ten sposób, magia nie tylko polega na przyzywaniu)

- gdy zginął Posblum, co stało sie z hordą, która wylazła z krzaka? zniknęła?

Mnie się to opowiadanie bardzo podobało! W "Prologu" nie wiem czemu ale odnosiłem wrażenie, że piszesz to trochę jakby biorąc z Tolkiena, natomiast tutaj nie! Jak dla mnie 5 za opisy, które wychodzą Ci bardzo ładnie i zgrabnie :)

Ururamie, mówisz że według zasad M:tG wsyzstko przyzwane znika po śmierci czarodzieja. Ale skąd ktoś kto w to nie gra (np. ja) ma o tym wiedzieć? Mógłbyś napisać, że wraz z upadkiem czarownika jego twory rozmazały się i znikły. Poza tym przyczyna walki jest dość bezsensowna (czyt. żadna) - spotkało się dwóch magów i chcą się pozabijać nawzajem.

Ogólnie raczej słabe opowiadanie, ale żywię nadzieję, że dalej będzie lepiej.

Jest szósta rano, minut trzy. Najlepsza pora na czytanie:)

- W pierwszym akapicie - troszkę za duży przeskok. Chodzi o sformułowanie "teraz na przykład". Mało klimatyczne to jest i śmiało może się to człapanie obejść bez przykładu.

- powód walki bez sensu? Nie zgadzam się z wami. Pooglądajcie sobie dzienniki, poczytajcie gazety... Mało?

- natomiast mam pewną wątpliwość natury fizyczno - krajoznawczej. Sorki, że ja, profan, ledwie technik elektromechanik, wtrącam się, ale coś mnie tu nie gra, bo zawsze wyobrażam sobie każdą scenę niczym w filmie. Więc - słońce wstaje, cienie długie, słońce świeci mu w gębę, więc cień ma za sobą. Hm, jakim więc cudem padł on na kogoś, kto stał przed nim, mimo, że był niewysokim brunetem, który to fakt oczywiście nie ma znaczenia, a jest tylko popisem mojej żałosnej złośliwości. A przynajmniej tak rozumiem opis, że słońce miał w sumie przed sobą (wgryzałem się w ten opis kilka razy i nijak inaczej nie wychodziło).

- "powietrze przed nimi zaczęło się materializować" - znowu się czepiam, ale czy jak czegoś nie widać, to nie istnieje. Powietrze chyba jest materialne. Chyba, że nie jestem na bieżąco z wynikami ostatnich badań... ;) A to zdanie rozumiem, że zaczęło albo w postać stałą przechodzić, albo w parę...

- wprawdzie to nie ma znaczenia dla opowiadania, ale chętnie bym się dowiedział, z dziennikarskiej dociekliwości, jaki skutek odniósł cios kapłanki.

- a tak było dobrze, lecz zaczęło się. Literówki i przecinki w drugiej części.

- Hm, też nie znam MtG, ale scena bitwy wydała mi się po prostu oryginalna, a nie niezrozumiała. Wszystko było raczej klarowne i logiczne, że przywołane stwory znikają, gdy nie są potrzebne. Tak zresztą jest i w HoMM zdaje mi się...

Badzo fajne opowiadanie. Widzę, że zaczyna się w Osadzie moda na magię. Zobaczymy co z tego wyjdzie...

Nie znam gry, bo nie muszę, a do opowiadania podchodzę nie skażony jakimiś tam regułami. I z całą szczerością stwierdzam, że ten rodzaj walki magicznej zupełnie mi nie odpowiada. W pewnym momencie miałem wrażenie jakby to było rozgrywka turowa.

Ciekawi mnie natomiast stwierdzenie ?Widząc, że przeciwnik zużytkował już całą swoją manę?. Zastanawiam się - po czy to widać?
Wydaje mi się, że akapit 2 powinien być podzielony na 2 (ale nie jestem specem więc ? tylko tak mi się wydaje).
Dlaczego szewski młotek wybił tyko oko, a konewka roztrzaskała aż czaszkę? Jakoś to mi nie pasuje, ale w tej magii może tak jest.
Humor z wprowadzeniem spłuczki klozetowej mnie nie bawi (piszę o własnych odczuciach), a jedynie psuje klimat. Choć nasuwa się naturalne pytanie ? czy to był dolno-, czy górnopłuk?
Kapłanka znikła jak się domyślam? Choć jak by mnie ktoś tak oderwał od, bądź co bądź, może ważnej czynności, to chyba bym był wściekły, a nie jeszcze bym mu służył. Ale w Twoim świecie chyba takie są reguły.
Od przecinków już się specjalista wypowiedział.
Podsumowując, stwierdzam że po drugi rozdział już sięgam, bo ciekawi mnie dalej historia, którą opowiadasz.

Dziekuję za wyjaśnienie.

Podzielam wątpliwości Giatera, ale w końcu to licencja poetica, czy jakoś tak ;). Bo z drugiej strony opis walki jest zabawnie groteskowy i to też ma swój walor. Przyzwyczajeni jesteśmy do zupełnie innych magicznych utensyliów i ich skutków. A przecież magicza moc może mieć i ogryzek... Dlatego postawiłęm ocenę 5, bo wspomniane wątpliwości nie mają dla mnie wpływu na całość.

Kolejny kawałek wprawdzie niewiele nowego przynosi, ale trzyma poziom poprzednich. Oceny nie zmieniam, a z uwag dopiszę tylko jedno - literówki.
Ponieważ powyższe zdania wypełniają w 100 proc. definicję spamu - wypada dopisac coś jeszcze.
- mam wątpliwość co do pierwszego zdania. Czy forma osobowa powinna się odnosić do Hobok czy do osady...

- hm, czyżbym nie maił już więcej uwag...

Wspaniałe! Po prostu rewelka. Żadnych błędów, tylko jeden. Zwroty "Ci" "Ciebie" itd. pisze się z dużej litery. Najbardziej podobała mi się akcja na końcu ze spłuczką jak się wymieniali.:-)

Bardzo dobre wręcz wspaniałe z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg zdarzeń !!!

-A wybacz, tu mnie zagiąłeś. Dziś przeczytałem kolejny rozdział ( 4 ). Jak zwykle świetny, nie mam żadnych zastrzeżeń! Po prostu twe opowiadania mają jakiś dziwny humor, nie zawsze przedstawiony "centralnie", ale daje się wyczuć jego bierną obecność.