-=-=- AKT II -=-=-
-=- Scena II -=-

Komunikat o Komunikacie:

Komunikat ten (miast narratora
który stąd uciekł, sam nie wiem czemu)
wytłumaczy wam cóż się tu dzieje.
Zrobi to prosto i bez problemów.

Komunikat:

Poeci przyszli by spisać odę
wspólnymi siły na cześć Jaskini.
UrTur, Aiwe, Giater i inni.

Który z nich zacznie, rymem zacyni?

Melancholik:

Nie mam konceptu!

Giater:

                         Ni ja!

Aiwelosse:

                                   Ja także!

Ururam Tururam:
[podniośle, patetycznie]

Może: "Jaskinio! tyś jest jak zdrowie..."

Aiwelosse:

Może UrTurze ty nam od razu
Mickiewicza na sztandarze powieś?

Ururam Tururam:

Odę napiszmy więc wierszem białym!
Taki on piękny! Tak nowoczesny!

Aiwelosse:

Ale do ody to on pasuje
Jak do Rejenta pasuje Cześnik.

Ururam Tururam:
[niezrażony]

Ale spróbuję:

Jaskinia Behemota
jest jedynym miejscem
na świecie
gdzie
nie tylko ci najwięksi
ale i mali
mogą
znaleźć
dom

                    Czyż to nie piękne?

Melancholik:

Jakoś tak to...

Aiwelosse:

               Nie!!!

Melancholik

                    Mówiąc brutalnie.

Giater:

A ja mam pomysł! Wspaniały pomysł!
Więc cicho! Śpiewam:

Aiwelosse:
[zrezygnowany]

                    Ten jak coś palnie...

Giater
[śpiewa a'la "Morskie opowieści"]

Hej! Jaskinio Behemota
Ty jesteś jak gwiazdka z nieba!
Lecz co dalej ja mam śpiewać?
Ktoś mi rymy podarł

marred:
[skąd się tu wziął - pytajmy narratora. Naderemie]

Powiem wam prosto: to jest do.. pupy.
Gdzie tu podniosłość, gdzie przemyślenia,
gdzie petetyczność i gdzie styl przedni?!
Refleksji kapka, coś do myślenia!

Melancholik:
[załamany]

To jest bezsensu! Nie mamy weny!
Nigdy nie skończym tej pięknej ody!
To jest bezsensu! Wszystko bezsensu!!!
Odejdę lepiej póki żem młodym...

Giunea:
[wesoło podśpiewuje, strzygąc kwiatki]

Róże
w rurze
są jak burze
w górze
Więc Jaskinia jest cool
a w niej ludzi full
?!?!?!?!?

marred:
[entuzjastycznie]

Jak nowocześnie! I jak cudownie!
Jak chcecie hymnu, bierzcie tę odę!
Analizować ją będą w szkołach!

Aiwelosse:

Jak to się uda, to ja odchodzę.

[szantażuje po raz trzeci... sprzedane!]