Imię róży

Dawna róża trwa w nazwie
    nazwy jedynie mamy.

Róża w wiosennej trawie
    prosty i boski zamysł.

Chyli się w lewo, w prawo
    kiedy wieje lekki wiatr.

Żyje nie snem, nie jawą

    nie wie, że upływa czas.

Żyje po prostu teraz,

    nie obchodzi jej wcale

jaki to rok, czy era,
    kto jest krok obok, dalej...

Piękna tak żyje wśród róż
    nie wie co to nienawiść.

Gdy ułoży się do snu
    w kobiercu martwej trawy,

gdy wyschnie już łza w oku,
    nie pozostanie nic prócz

danego nam przez przodków
    wspólnego imienia róż.

XII 2003