tym co zobaczył był krajobraz z dwoma czarownikami jeden czarownik był ubrany na biało a drugi na czarno to pewnie dlatego żeby czytelnicy mogli odróżnić który jest który choć tak naprawdę nie będzie to miało większego znaczenia; o średnik jest coraz lepiej; otóż więc czarownicy owi najwyraźniej oprócz odmiennych poglądów co do doboru kolorów mieli też inne odmienne poglady gdyż ten czarny lżył tego białego słowami wysoce nieprzystojnymi;

czarownicy od słów do czynów przeszli tak więc biały wyczarował lwa a czarny krzew gorejący; krzew ów zgasł wypuścił liście zakwitł aż w końcu zaowocował; lew podszedł i zaczął jeść owoce z krzewu; biały teraz wyczarował kapłankę a czarny rycerza; kapłanka zobaczywszy lwa zawołała chodź do mamusi kotku rycerz natomiast zawołał kiciuś chodź do tatusia;

czarowników wyraźnie zmartwiło takie podejście do sprawy gdyż czarny potraktował białego magiczną strzałą którą tenże odbił i która trafiła narratora,któryprzeztocoprawdazacząłużywaćznakówprzestankowych,alezatozapomniałospacjach.Białywodpowiedzipo- traktowałCzarnegokuląognia,którąówrównieżodbił,iktóratrafiławpobliskiedrzewo,któreprzeztoniezaowocowało,azaowo- cowałotopojawieniemsiębardzowkurzonegopustelnika,któryrzuciłklątwę:"Obywamwszystkimnogiodkrzesłaztyłkówpowy- rastały!!!". Białemu wyrosły trzy nogi a czarnemu cztery, narratorowi zaś aż sześć dzięki czemu zaczął pisać normalnie... A pierwsze, co napisał, to:

-STOLARZA!!!!!!!!!!!!