{zbliżenie na napis KOŃQRS MŁODYH POŁETUF nad sceną, powolne oddalenie, coby pokazać widownię...}

-To ma być opowiadanie, a nie film, ty tępy osłomule!

-Ups, przepraszam...

Na scenę wszedł mały smutny chłopczyk. Poprawił monokl na uchu, dygnął, uśmiechnął się niemrawo, podrapał się po zębach i zadeklamował:

Fiołki na górze
a w rurze
są róże
więc odejdź stąd nuże
ty głupi knurze!

Chłopczyk rozejrzał się po widowni, i, widząc brak reakcji, dodał:

Hop sa sa
do la sa
łup cyt cyt!

(i podskoczył pociesznie, oraz znów się wyszczerzył)

Na widowni ktoś wstał i rzekł:

-Ty... (dalsza część wypowiedzi nie nadaje się do druku ze względu na liczne wulgarne odniesienia do intymnych sfer życia i części ciała)

Po zakończeniu swej rozbudowanej wypowiedzi (oraz opluciu dużej ilości sąsiadów) osobnik wziął krzesło i zaatakował niefortunnego młodego połetę. Reszta widowni ruszyła za nim, aby wspomóc go w tym niezbożnym dziele, lub aby zemścić się za ślinotok.

[scena wycięta z powodu problemów z zaopatrzeniem - nie przywieziono na czas dużych ilości keczupu i podrobów]

-ghrtfghrtpwssqsssss!

-Spokojnie, proszę pana, już niemal powoli prawie dochodzę do sedna mojej opowieści...